Συγκλονιστήκαμε με την είδηση του θανάτου ενός αγαπητού
φίλου και υποστηρικτή μας εδώ στο Κιλκίς.
Όλοι στην πόλη συζητούσαν και έλεγαν «Τον καημένο»
Το ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο Κιλκίς και όλοι είχαν να πουν κάτι καλό και
τίποτα κακό είναι δεδομένο.
«Καημένο» όμως δεν μπορεί να τον πει κανένας.
«Καημένο» όμως δεν μπορεί να τον πει κανένας.
Ήταν μεγάλος μάγκας, έδινε τα πάντα για
την Παοκάρα του και πήγαινε γήπεδο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά του συνδέσμου. Ήταν
εντάξει απέναντι σε όλες του τις υποχρεώσεις και βοηθούσε όποιους είχαν την
ανάγκη του με κάθε τρόπο.
Την συνεισφορά του στην εκκλησία θα την κρίνει ο Θεός και για την προσφορά του στα γραφεία μας ήμαστε υπερήφανοι όταν ερχόταν σε εκδηλώσεις ή να ψάλει στα εγκαίνια ή και σε αγιασμούς όταν ακόμα και ιερείς φοβόταν να έρθουν.
Την συνεισφορά του στην εκκλησία θα την κρίνει ο Θεός και για την προσφορά του στα γραφεία μας ήμαστε υπερήφανοι όταν ερχόταν σε εκδηλώσεις ή να ψάλει στα εγκαίνια ή και σε αγιασμούς όταν ακόμα και ιερείς φοβόταν να έρθουν.
Ήταν μάγκας γιατί όποιον συναντάμε εντός
και εκτός γραφείων, ως άνθρωπος, έχει να σου κάνει κάποια παράπονα. Υγεία,
οικονομικά, εργασιακά… Αυτός λοιπόν, αν
και είχε χίλια προβλήματα, όταν τον ρωτούσαμε πως είσαι; Κουνούσε το κεφάλι του
και έλεγε ΜΙΑ ΧΑΡΑ!
Ποτέ μα ποτέ δεν παραπονέθηκε για ότι η μοίρα του επεφύλασσε.
Ποτέ δεν κλάφτηκε για τίποτα. Ποτέ δεν λυπήθηκε τον εαυτό του!
Αυτός ήταν μάγκας μπροστά σε όλους εμάς που με το παραμικρό έχουμε παράπονα από τους φίλους μας, από τους γονείς μας, από την ζωή μας, από την μοίρα μας, από τον Θεό τον ίδιο.
Ποτέ μα ποτέ δεν παραπονέθηκε για ότι η μοίρα του επεφύλασσε.
Ποτέ δεν κλάφτηκε για τίποτα. Ποτέ δεν λυπήθηκε τον εαυτό του!
Αυτός ήταν μάγκας μπροστά σε όλους εμάς που με το παραμικρό έχουμε παράπονα από τους φίλους μας, από τους γονείς μας, από την ζωή μας, από την μοίρα μας, από τον Θεό τον ίδιο.
Παλικάρι ήταν και όπως κάθε παλικάρι έφυγε νέος!
Αντίο Μητσάρα!
