ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ

Εδώ και μέρες ακούμε την προαναγγελία μιας απόφασης καταδικαστικής για την Ελλάδα στο θέμα του Βέτο για την ένταξη των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς.
Σήμερα η απόφαση βγήκε. Είναι καταδικαστική για την Ελλάδα όπως και ήταν αναμενόμενο.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ ΣΑΝ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ:

 1000 αποφάσεις να βγουν ΥΠΕΡ μας,
η Μακεδονία δεν θα μας χαριστεί.

1000 αποφάσεις να βγουν ΚΑΤΑ μας,
η Μακεδονία δεν θα τους χαριστεί.

Τα εδάφη η ιστορία και το δίκαιο κερδίζονται ΜΟΝΟ με τα όπλα.

Το δίκαιο που θα υπάρχει είναι το δίκαιο του ισχυρού.

Ο Ισχυρός είναι πάντα ο νικητής.

Την δικαίωση λοιπόν και την ιστορία του νικητή στην
Μακεδονία ΜΑΣ θα την γράψει όπως χιλιάδες χρόνια τώρα
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΠΙΖΩΝ.

Ζήτω η νίκη!
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΙΛΚΙΣ

Επιχείρηση «Χάρλινγκ» Γοργοπόταμος

 Ο Ζέρβας πρώτος σέρνει τον χορό και ο Θανασάκης (Βελουχιώτης)  δεύτερος ( Μια και μοναδική φορά που υπήρξε συνεργασία, μιας και το ΚΚΕ δεν ήθελε τέτοια.)

Ο Ναπ. Ζέρβας με τρεις από τους πρώτους αντάρτες του (Μ. Μυριδάκη, Π. Κωτσάκη και Ι. Παπαδάκη)

Πριν λίγες ημέρες στις 25 Νοεμβρίου, γέμισαν για ακόμα μια φορά οι φυλλάδες και τα κρατικοδίαιτα τηλεοπτικά κανάλια με άρθρα,ρεπορτάζ και αναφορές για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Βέβαια όλα έλεγαν για την ηρωική προσπάθεια του σφαγέα Βελουχιώτη (Θανασάκη Κλάρα) και των συμμοριτών του ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Τι έγινε όμως πραγματικά και γιατί μια επιχείρηση υπο του ΕΔΕΣ και του Ναπολέοντα Ζέρβα έχει καπηλευθεί τόσο συστηματικά από το κόκκινο δυσώδη συρφετό των αριστερών κρατούντων;

Μέχρι το φθινόπωρο του 1942 οι Σύμμαχοι δεν είχαν καθόλου ενδιαφερθεί για τα ελληνικά πράγματα, παρά μόνο για να διοργανώσουν δίκτυο πληροφοριών και δίκτυο απόδρασης Βρετανών που τους έκρυβαν Έλληνες πολίτες. Το φθινόπωρο, εν όψει της συμμαχικής επίθεσης στη Βόρεια Αφρική, αποφάσισαν να έλθουν σε επαφή με τους πρώτους αντάρτες και να ζητήσουν τη συνδρομή τους για να σαμποτάρουν τη σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε, μέσω Θεσσαλονίκης, τη Γερμανία με το λιμάνι του Πειραιά. Ένα μεγάλο μέρος των προμηθειών του «Africa Corps» του Ρόμμελ έφθανε με τη γραμμή αυτή στην Αθήνα και φορτωνόταν σε μεγάλα αεροπλάνα ή και σε πλοία για να μεταφερθούν στην Αφρική.

Το πιο ευπαθές σημείο όλης της σιδηροδρομικής γραμμής βρισκόταν στους πρόποδες του Παρνασσού, όπου τρεις γέφυρες, η μία μετά την άλλη, γεφύρωναν απότομα, άγρια φαράγγια. Και οι τρεις γέφυρες εφρουρούντο από ισχυρά ιταλικά τμήματα. Η Ανωτάτη Διοίκηση των Συμμάχων στη Μέση Ανατολή αποφάσισε να ανατινάξει τη μακρύτερη απ' αυτές, τη γέφυρα του Γοργοπόταμου.

Τον Οκτώβριο του 1942 μία ομάδα Βρετανών και Νεοζηλανδών αξιωματικών, υπό τον συνταγματάρχη Ε. Μάϊερς, έπεσαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή των Τριών γεφυρών και συναντήθηκαν με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μολονότι οι Βρετανοί τους αποκάλυψαν το σκοπό για τον οποίον είχαν έλθει, δεν μπορούσαν να βρουν κανένα υπεύθυνο για να συζητήσουν τον τρόπο εκτέλεσης της επιχείρησης. Ο αρχηγός τους, ο Άρης, προσωπικά δεν έβλεπε με καλό μάτι την όλη επιχείρηση, αλλά είχε και αρνητικές εντολές από την Αθήνα. Ο ίδιος δεν ήθελε τους ιμπεριαλιστές στην περιοχή του. Οι εντολές του απο το ΚΚΕ ήταν να μη βοηθήσει σε καμία περίπτωση σε κάποιο χτύπημα ενάντια στους Γερμανούς βάση και συμφωνιών μη επίθεσης που υπήρχαν αλλα κυρίως γιατί δεν ήθελαν να συνεργαστούν με τον ΕΔΕΣ του Ζέρβα.

Μετά παρέλευση ενός μηνός και έπειτα από μάταιες αναζητήσεις οι Βρετανοί έστειλαν επειγόντως τον ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ στον Ζέρβα, που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της Πίνδου. Το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής έβλεπε ότι η επιχείρηση καθυστερούσε επικίνδυνα ή μπορεί και να μη γινόταν. Ο Γουντχάουζ μετά από πορεία 150 χιλιομέτρων σε στενά ορεινά μονοπάτια, βρήκε τελικά τον Ζέρβα, ο οποίος, αφού άκουσε τον Βρετανό ταγματάρχη, αναχώρησε αμέσως μαζί με τους καλύτερουςς του άνδρες, για την περιοχή των τριών γεφυρών.

Τότε ο Θανασάκης Κλάρας. Παρά τις περί του αντιθέτου εντολές της Κεντρικής Επιτροπής, έσπευσε κι' αυτός στην περιοχή, με δύναμη μεγαλύτερη εκείνης του Ζέρβα. Η επιχείρηση του Γοργοπόταμου, ανεξάρτητα εάν θα  πετύχαινε ή όχι, δεν έπρεπε να γίνει από τους Βρετανούς σαμποτέρ και τον ΕΔΕΣ, γιατί θα δυσφημούσε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ σε όλη την Ελλάδα και θα έδινε το έναυσμα για γενικότερη συστράτευση των αντιστεκόμενων Ελλήνων στις τάξεις των πατριωτών του ΕΔΕΣ και του Ζέρβα.

Η πρώτη συνάντηση των δύο αρχηγών έγινε το βράδυ της 13ης προς 14η  Νοεμβρίου, στο χωριό Βίνιανη της Παρνασσίδας, παρουσία των 14 Βρετανών σαμποτέρ, όπου αποφασίστηκε η από κοινού επιχείρηση. Στις 18 Νοεμβρίου συγκεντρώθηκαν στο χωριό Μαύρο Λιθάρι της ίδιας περιοχής οι δυνάμεις των δύο ανταρτικών ομάδων.

Μία αντικειμενική άποψη καταλήγει στο οτι συμμετείχαν στην επιχείρηση 150 άνδρες του Ζέρβα και 200-225 του Βελουχιώτη.

Η φρουρά της γέφυρας αποτελείτο από 100 Ιταλούς και 3-4 Γερμανούς, οι οποίοι διέθεταν βαριά πολυβόλα και οπλοπολυβόλα και η εξουδετέρωσή τους απαιτούσε κεραυνοβόλα ενέργεια. Εκεί ο Ζέρβας, ως αρχηγός της όλης επιχείρησης λόγω του βαθμού τού στρατηγού, παρουσίασε το σχέδιο δράσης που προέβλεπε:

·Την εξουδετέρωση των δύο ιταλικών φυλακίων στο νότιο και βόρειο άκρο της γέφυρας. Το βόρειο άκρο ανέλαβαν άνδρες του Ζέρβα υπό τους ανθυπολοχαγούς Παπαχρήστου και Πετρουλάκη. Το νότιο άκρο, που υπήρχαν πληροφορίες ότι προστατευόταν καλύτερα, ανέλαβε μία ομάδα του Άρη με περισσότερους άνδρες, υπό τον Κωστούλα. Επικεφαλής των ανταρτικών ομάδων κατά των δύο φυλακίων ήταν ο λοχαγός πυροβολικού Μυριδάκης του ΕΔΕΣ.

·Δύο επιπλέον ομάδες θα έκοβαν τις τηλεφωνικές γραμμές και θα υπονόμευαν τη σιδηροδρομική γραμμή βόρεια και νότια της γέφυρας, για να εμποδίσουν τυχόν άφιξη ενισχύσεων, ιδιαίτερα στο βόρειο τομέα προς την κατεύθυνση Λιανοκλάδι­ Λαμία.

·Ο Τομ Μπαρνς με μία μικρή ομάδα ενόπλων του Ζέρβα και του Άρη μαζί με Βρετανούς σαμποτέρ, θα ανατίναζαν δύο από τους πέντε συνολικά πυλώνες της γέφυρας.

·Ο Μάϊερς που είχε κάνει την όλη σχεδίαση, προέβλεπε ότι θα απαιτούνταν 4 ώρες για την όλη επιχείρηση. Δύο για την εξουδετέρωση των φρουρών και δύο για τις ανατινάξεις. Ώρα μηδέν ορίστηκε η 23:00 και ημερομηνία η νύχτα 25/26 Νοεμβρίου.

Πρωί της 24ης Νοεμβρίου, ώρα 09:40, οι Μάϊερς, Γουντχάουζ, Ζέρβας και Άρης μαζί με 4 αξιωματικούς του ΕΔΕΣ (Μυριδάκη, Κωτσάκη, Πετρουλάκη, Παπαχρήστου) και 4 ομαδάρχες του ΕΛΑΣ, ξεκινάει για τη γέφυρα για τελική αναγνώριση του εδάφους. Μέσα σε πυκνή ομίχλη με ελάχιστη ορατότητα η ομάδα κατεβαίνει-κατεβαίνει και περί το βράδυ φθάνει σε απόσταση δύο ωρών από τη γέφυρα, όπου διανυκτερεύει σε δύο στρούγκες. Το χιόνι, γύρω στις πλαγιές, φθάνει τους 30 πόντους. Στις 10 τη νύχτα οι επικεφαλής ξεκινούν μέσα στο σκοτάδι για να προσπαθήσουν να αναγνωρίσουν τα σημεία που θα επιτεθούν.

Το άλλο πρωί, 25 Νοεμβρίου, ο καιρός έχει βελτιωθεί κάπως, η ομίχλη υποχωρεί και το ηγετικό κλιμάκιο καταφέρνει να φθάσει σε απόσταση 1.000 μέτρων, περίπου, από τη γέφυρα. Με τα κιάλια γίνεται μια τελευταία παρατήρηση της γύρω περιοχής και καθορίζονται οι τελευταίες λεπτομέρειες. Ο Ζέρβας με τον Άρη επιλέγουν να διευθύνουν τη μάχη από την πλευρά της Οίτης. Κοντά τους παρέμεινε μία εφεδρεία, κάπου 30 άνδρες, με τον Δημήτρη Δημητρίου ή Νικηφόρο, ο οποίος δυσφορεί για το ρόλο αυτό.

Γύρω στις 4 το απόγευμα μέσα από τα σύννεφα που σκεπάζουν τις πλαγιές της Οίτης, σαν απόκοσμα φαντάσματα που έρχονται από το πουθενά, κάνουν την εμφάνισή τους οι αντάρτες. Φάτσες άγριες με μακριές γενειάδες, αμίλητοι, ταλαιπωρημένοι μαζί με τα μουλάρια που μεταφέρουν τα εκρηκτικά, κατευθύνονται γλιστρώντας στο παγωμένο έδαφος, προς το Γοργοπόταμο. Έχουν περπατήσει για πολλές ώρες σε τραχύτατο έδαφος και βασανίζονται από τη δίψα που τους έφερνε η έξαψη. Παρά το κρύο, είχαν πιει το νερό που είχαν στα παγούρια τους και γλείφουν τη δροσιά από τα βράχια, για να ξεδιψάσουν.

Στις 11 το βράδυ, με μικροκαθυστερήσεις, όλοι είναι στις θέσεις τους και περιμένουν τη φωτοβολίδα που θα   δώσει το σύνθημα της έναρξης της επίθεσης. Ο καιρός χειμωνιάτικος με φορτωμένο από σύννεφα ουρανό, χιονόνερο που περιορίζει την ορατότητα, πολύ κρύο και το δυνατό βουητό του φουσκωμένου ποταμού, συνθέτουν το σκηνικό πριν από το μεγάλο κακό. Κοντά στη γέφυρα, στην πλαγιά, τρεις άνδρες πεσμένοι με την κοιλιά περιμένουν και αυτοί ανυπόμονα το σύνθημα της επίθεσης. Είναι ο Μάϊερς, ο Ζέρβας και ο Άρης.

Ως ώρα μηδέν είχε οριστεί η 11 τη νύχτα. Έχουν περάσει, ήδη, δέκα λεπτά και δεν έχει γίνει τίποτα. Ξαφνικά στις 11:14 ορυμαγδός από πυρά ακούγεται από το βόρειο άκρο και σχεδόν συγχρόνως και από το νότιο. Η αγωνία των τριών ανδρών είχε λήξει. Η μάχη άρχιζε.

Το εξασκημένο αυτί του Μάϊερς ξεχωρίζει αμέσως μέσα από τα πυρά που ακούγονταν από το βόρειο φυλάκιο, το κροτάλισμα 4-5 οπλοπολυβόλων που σημαίνει ότι ο εχθρός διέθετε μεγαλύτερο όγκο πυρός απ' ό,τι είχαν εκτιμήσει. Η ομάδα του ΕΔΕΣ που είχε εμπλακεί εκεί διέθετε μόνο δύο οπλοπολυβόλα.

Την ανησυχία του Μάϊερς απαλύνουν σε λίγο οι αλαλαγμοί του Μυριδάκη από το νότιο φυλάκιο ο οποίος με την κραυγή «Αέρα, Αέρα» και με ένα Τόμσον στο χέρι, παρακινεί τους άνδρες του στην επίθεση. Οι Ιταλοί διαθέτουν δύο βαριά πολυβόλα προστατευμένα και η μάχη γίνεται σκληρή. Ο Μυριδάκης όμως δεν πτοείται. Συνεχίζει με απαράμιλλο θάρρος την έφοδο, έχοντας δίπλα του τον Καραλίβανο του ΕΛΑΣ που πολεμά σαν θηρίο για να ξεγράψει μια ποινή που τον περίμενε από τον Άρη, εκτός εάν πολεμούσε γενναία.

Μαζί με τον Μάϊερς ανησυχεί και ο Ζέρβας για το βόρειο φυλάκιο όπου πολεμούν άνδρες του ΕΔΕΣ, γιατί φοβάται μήπως η μάχη κρατήσει πολύ και εξαντληθούν τα πυρομαχικά τους. Τελικά ο Μάϊέρς παίρνει τη μόνη απόφαση που έχει. Ρίχνει την εφεδρεία του στο βόρειο φυλάκιο.


Περί τη 01:30, καθώς από το νότιο φυλάκιο ακούγονταν οι νικητήριοι αλαλαγμοί των ανδρών του Μυριδάκη, οι οποίοι πριν από μία ώρα είχαν καταβάλει την ιταλική φρουρά, ο Τομ Μπαρνς -υπεύθυνος για την ανατίναξη- ειδοποιούσε με μια σφυρίχτρα ότι «θα έπαιζε τα φουρνέλα». Βρετανοί και Έλληνες σκύβουν τα κεφάλια και βουλώνουν τα αυτιά. Η γη σείεται συθέμελα από μια τρομακτική έκρηξη και το πρώτο τόξο της γέφυρας καταρρέει μέσα σε φλόγες και καπνούς! Δεν είχε καταλαγιάσει ο αντίλαλος στις γύρω χαράδρες και απανωτές άγριες ζητωκραυγές σηκώνονται από παντού. Ήταν η μία και μοναδική φορά στην ιστορία της Εθνικής Αντίστασης που οι Έλληνες πανηγύριζαν μονιασμένοι!

Ο Μάϊερς τρελός από τη χαρά του, κατεβαίνει τη χαράδρα και μπαίνει στο νερό όπου διαπιστώνει ότι για να αχρηστευτεί η γέφυρα χρειάζεται να καταστραφεί και άλλος ένας πυλώνας. Ο Ζέρβας φέρνει αντιρρήσεις. Η ώρα έχει περάσει και όπου νάναι θα  φθάσουν ιταλικές ενισχύσεις. Ο Γουντχάουζ πείθει τον Ζέρβα να περιμένουν ακόμη 20 λεπτά και ο Μπαρνς συνεχίζει το έργο του με τα εκρηκτικά.

Οι ανησυχίες του Ζέρβα επιβεβαιώνονται όταν από το βόρειο άκρο ακούγονται ξανά ριπές αυτομάτων. Το τρένο που έφερνε ενισχύσεις από τη Λαμία πάτησε τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετήσει οι αντάρτες στις γραμμές, αλλά δεν εκτροχιάστηκε. Οι Ιταλοί πηδούν από το τρένο και συμπλέκονται με την ομάδα του ΕΛΑΣ υπό τον Θέμη Μαρίνο. Οι αντάρτες, φοβούμενοι να μην κυκλωθούν, συμπτύσσονται και μέσα στο σκοτάδι ο ίδιος ο Μαρίνος μόλις που προλαβαίνει να σωθεί.

Την ίδια, περίπου, ώρα η σφυρίχτρα του Μπαρνς ακούγεται για δεύτερη φορά και ο τόπος σείεται και πάλι. Ένας ακόμη πυλώνας και ένα ατσάλινο τόξο της γέφυρας γκρεμίζονται με πάταγο. Η ώρα είναι 02:21. Μία πράσινη φωτοβολίδα που καταυγάζει τις πλαγιές της Οίτης δίνει το σύνθημα της αποχώρησης περί τις 03:20 της 26ης Νοεμβρίου. Η όλη επιχείρηση κράτησε 4 ώρες και 6 λεπτά. Απώλειες: 30 Ιταλοί νεκροί και 2 Έλληνες τραυματίες.

Η επιχείρηση «Χάρλινγκ» είχε λήξει και ο Γοργοπόταμος γινόταν ορόσημο. Οι αντάρτες με τη χαρά ζωγραφισμένη στα κουρασμένα τους πρόσωπα, παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Στις 27 Νοεμβρίου γιορτάζουν τα επινίκια μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα στο Μαύρο λιθάρι. Ο Μάϊερς δηλώνει στον Ζέρβα και στον Άρη, ότι θα προταθούν για παράσημο και δίνει στον καθένα από 250 λίρες χρυσές, για τις ανάγκες των ανδρών τους.

Η επιχείρηση του Γοργοπόταμου προκάλεσε το θαυμασμό της κατεχόμενης Ευρώπης και χαρακτηρίστηκε από τον Τσώρτσιλ ως η σπουδαιότερη μέχρι τότε δολιοφθορά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπήρξε βαρύτατο πλήγμα για τον Άξονα, γιατί διέκοψε τον ανεφοδιασμό του «Africa Corps» για 6 εβδομάδες από πολεμικό υλικό που διακινείτο μέσω του ελληνικού χώρου, έστω και αν έγινε μετά την ήττα του Ρόμμελ στο Ελ Αλαμέϊν (23 Οκτωβρίου 1942). Σε αντίποινα, λίγες ημέρες αργότερα, στο χώρο της κατεστραμμένης γέφυρας, εκτελέστηκαν 19 Έλληνες πατριώτες και 3 στα Καστέλια της Γραβιάς.

Η επιχείρηση δεν έγινε αμέσως ευρύτατα γνωστή και δεν έγινε εκμετάλλευση της δυναμικής της, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Η κάθε εμπλεκόμενη πλευρά είχε τους λόγους της. Οι Άγγλοι για να μειώσουν τη συμβολή των αντιστασιακών οργανώσεων και περισσότερο του ΕΛΑΣ, του οποίου έβλεπαν με καχυποψία τις μεταπολεμικές του προθέσεις. Η ηγεσία του ΚΚΕ κράτησε χαμηλούς τόνους για να μην προβληθεί ο Βελουχιώτης (βιβλίο Γρ. Φαράκου «Άρης Βελουχιώτης»). Τέλος η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου διότι είχε λίγες πληροφορίες, κυρίως από αγγλική πλευρά. Ακόμη και μετά που άρχισε να γιορτάζεται ως η κορυφαία εκδήλωση της Εθνικής Αντίστασης, συχνά διαιρούσε τους Έλληνες, αντί να τους ενώνει.

Μονόπλευρα δόθηκε κατά καιρούς έμφαση στο ότι ο ΕΛΑΣ διέθεσε περισσότερους άνδρες για την επιχείρηση από τον ΕΔΕΣ. Αυτό ήταν φυσικό, εφ όσον ο ΕΛΑΣ ήταν πολυπληθέστερος από τον ΕΔΕΣ και η επιχείρηση γινόταν στην περιοχή του. Ο Ζέρβας διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της τότε δύναμής του, ήλθε από μακριά και είχε αφήσει και μία ομάδα στη Βίνιανη.

Το μόνο σίγουρο είναι οτι αυτοί που παρασημοφορήθηκαν ήταν ο Ζέρβας και ο Μυριδάκης του ΕΔΕΣ και αυτός που οι Ιταλοί επικήρυξαν ήταν ο Ναπολέων Ζέρβας με 100.000 δραχμές.

Απο τότε όμως έχει περάσει η γραμμή οτι ο Γοργοπόταμος είναι μια ηρωική πράξη του ΕΑΜ ΕΛΑΣ και έχει γίνει ''κόκκινη'' η γιορτή όπου χρόνια τώρα οι σφαγείς και οι πολιτικοί απόγονοι τους εξαργυρώνουν για να ξεπλύνουν το Ελληνικό αίμα που έβαψαν την πατρίδα μας, να πέρνουν συντάξεις ως αγωνιστές της εθνικής αντίστασης, άλλα και να βολεύονται πολιτικά στο δημοκρατικό σύστημα που τόσο πολύ αγωνίστηκαν για να το καταλύσουν και να φτιάξουν την δική τους δικτατορία του προλεταριάτου.

Πηγή για τις λεπτομέρειες του άρθρου πάρθηκαν απο το βιβλίο '' Η Εθνική αντίσταση των Ελλήνων 1941 – 1945'' της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Ομάδων και του δημοσιογράφου Διονυσίου Βουλγαρόπουλου.

Χ.Κ.Χ

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΛΟΦΟΣ 44

Απο κοινού παρουσία των πυρήνων Σερρών και Κιλκίς στο χθεσινό μνημόσυνο των 7.432 νεκρών Ελλήνων πατριωτών στον λόφο 44 του Κιλκίς.

Η παρουσία μας εκεί προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό και ο κόσμος μας δέχτηκε με συγχαρητήρια και επευφημίες. Η κατάθεση στεφάνου απο τον εκπρόσωπο του κινήματος μας και η αναφώνηση ΑΘΑΝΑΤΟΙ! μέσα σε συνθήματα από τα 30 και πλέον μέλη μας, δημιούργησε τέτοιο κλίμα

ενθουσιασμού απο τον κόσμο που ήταν στην εκδήλωση, που στο τέλος της τελετής έμεινε ένα στεφάνι στην άκρη χωρίς κατάθεση (ορφανό) μιας και ο καταθέτης του είχε φύγει χωρίς να το αντιληφθεί κανένας ούτε το γιατί έφυγε αλλά ούτε καν το ότι έφυγε. Το στεφάνι ήταν του βουλευτή του ΛάΟΣ Κωνσταντίνου Κιλτίδη. 

 

Ακολούθησε δράση στο κέντρο της πόλης Κιλκίς με έντυπο υλικό και εφημερίδες του κινήματος. Ήρθαμε σε επαφή με τους κατοίκους της πόλης μας που είναι σε κατάσταση απελπισίας, μιας και στην αγορά είναι ανοιχτά(και αυτά όχι για πολύ) το ένα τρίτο των καταστημάτων. Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο και το παρ εμπόριο και τα ναρκωτικά γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθιση.

Μετά ακολούθησε δράση στο Χωριό Γρίβα Κιλκίς όπου είχε προγραμματιστεί απο γνωστά ανθελληνικά στοιχεία φιλοσκοπιανων αισθημάτων να παρεισφρήσουν στην τοπική εκδήλωση και να κάνουν ένα ακόμα φιλοσκοπιανό γλέντι. Εμείς είχαμε πει οτι θα ΗΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ. Πήγαμε άλλα το φιλοσκοπιανό γλέντι δεν έγινε. Μετά από αναφορές μας στο διαδίκτυο αλλά και από στόμα σε στόμα στο Κιλκίς, οι κάτοικοι του χωριού ζήτησαν να μην υπάρξει τέτοια συμμετοχή με αλυτρωτικά τραγούδια των γύφτο – Σκοπιανών με αποτέλεσμα να υπάρξει διαφωνία και να μη γίνει το φιάσκο ΠΟΤΕ! Εμείς θα ήμαστε σε κάθε περίπτωση κοντά στους κατοίκους του χωριού οπου 5-6 άτομα απόγονοι Σλάβων στην περιοχή έχουν περίεργες βλέψεις και με κάθε τρόπο απειλούν και εκφοβίζουν με δικηγόρους ή και άλλους τρόπους.
Η απάντηση μας είναι : Ό,τι δεν λύνεται, κόβεται . -

Χ.Χ

Εργατοπατέρες σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Συμφώνησαν όλοι οτι την ευθύνη για την οικονομική κρίση της πατρίδας μας την φέρουν Πρώτα οι πολιτικοί και μετά οι πολίτες που ανέχτηκαν και ψήφισαν τις κυβερνήσεις των πολιτικών που πρώτοι αναφέρθηκαν. Οι πολίτες ναι, ποιοι πολίτες όμως; Έχουν όλοι τις ίδιες ευθύνες; Τα συνδικάτα που ουσιαστικά συγκυβερνούσαν από την μεταπολίτευση και μετά; Αυτοί που κανόνιζαν το πως θα δουλεύουν οι κρατικές υπηρεσίες, πόσους και ποιους θα προσλάβουν για να τους εντάξουν στην κάστα των δημοσίων υπαλλήλων που αυτοί και οι συγγενείς τους ανέβαζαν και κατέβαζα κυβερνήσεις; Οι εργατοπατέρες πρόεδροι τους που έβλεπαν το προεδρείο των συνδικαλιστικών οργάνων σαν εφαλτήριο για το πρώτο τους βήμα στην πολιτική; Ας πούμε οτι όλα αυτά τα διαγράφουμε με την δικαιολογία του έβρισκαν και τα έκαναν. Η ευθύνη των συνδικαλιστών που δεν μπορεί να διαγραφεί είναι η αναλγησία που διακρίνει τους αγώνες τους σήμερα. Θα μαζευτούν μια φορά το μήνα, θα κάνουν μια πορεία να είχαμε να λέγαμε και μετά να διαλυθούν. Χρόνια τώρα αυτό έκαναν γιατί έπαιρναν 1-2% αύξηση πάνω από τον πληθωρισμό μόνο ενώ ήθελαν περισσότερο. Τώρα; Η ίδια αντίδραση για όλα τα μέτρα που περνάει η κατοχική κυβέρνηση του μνημονίου μαζί με τα κόμματα που συνυπέγραψαν; Η ίδια αντίδραση με την χλιαρή που είχαν τόσα χρόνια; Αλήθεια τι περιμένουν για να κάνουν τον μεγάλο αγώνα τους; Δεν υπάρχει τέτοιος αγώνας προγραμματισμένος σε ένα αστικό συνδικαλιστικό κίνημα που έχει για πρόεδρο κάποιον ο οποίος το μόνο του όραμα είναι να γίνει βουλευτής και υπουργός σαν τους προκατόχους του. Η μόνη αντίδραση μπορεί να υπάρξει από γνήσια εργατικά κινήματα των Εθνικιστών που οι πρώτοι τους δεν θα έχουν το δικαίωμα να μην εργάζονται αλλά θα έχουν γίνει μπροστάρηδες γιατί είναι οι ποιο εργατικοί από όλους. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ μέσα από το ΣΑΕΔ προσπαθεί να ανορθώσει πρώτα πρώτα το ηθικό των Ελλήνων με το να προσπαθεί να δώσει δουλειά σε ΕΛΛΗΝΕΣ που θα δουλεύουν ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ σε συνθήκες που αρμόζουν σε ΕΛΛΗΝΕΣ. Δεν είναι εύκολο μιας και δεν έχουν απομείνει πολλές δουλειές Ελλήνων που δεν έχουν βάλει λουκέτα ή δεν είναι στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Η επιμονή μας και ο Σκοπός ΜΑΣ όμως θα φέρουν αποτελέσματα με ΚΑΘΕ τρόπο και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Όλα τα υπόλοιπα είναι βιτρίνες με προϊόντα που τα φάγαμε στην μάπα πολλές φορές και δεν μπορούν όχι να μας τα πουλήσουν πάλι άλλα ούτε καν να μας τα κεράσουν δωρεάν.

Όσοι θέλουν πληροφορίες, να προσφέρουν θέσεις εργασίας ή έχουν ανάγκη για εργασία μπορούν να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 6972132509 και 6981572352. Οι κλήσεις για αναζήτηση εργασίας είναι δεκάδες καθημερινά οπότε ζητούμε την κατανόηση σας.  

Αγνοί Πατριώτες και Ιδεολόγοι Εθνικιστές.

Από την εποχή που οι Σπαρτιάτες είχαν αντιληφθεί οτι ο πόλεμος δεν είναι έκτακτη ανάγκη, αλλά ιερό καθήκον για την επιβίωση της φυλής τους, σε σχέση με τους υπόλοιπους Έλληνες που ήταν στρατιώτες μόνο σε περίπτωση πολέμου πλην μικρών τακτικών στρατών που διατηρούσαν για να υπάρχει μαγιά για να κολλήσουν επάνω του οι άσχετοι με τον πόλεμο επίστρατοι της κάθε εποχής, έγινε ξεκάθαρη η διαφορά του να είσαι στρατιώτης με ιδεολογία και στρατιώτης κατ ανάγκη και εξαναγκασμό. Όταν λέω εξαναγκασμό, δεν εννοώ απο τους ανωτέρους του. Ο εξαναγκασμός μπορεί να είναι γιατί ο εχθρός σκότωσε κάποιον δικό μου, έκλεψε τα ζώα μου, ή έκαψε το σπίτι μου. Ο Ιδεολόγος Εθνικιστής που είναι στρατευμένος σε μια πολιτική ή στρατιωτική μάχη, δεν είναι ανάγκη να δει να του καίνε το σπίτι ή να του σκοτώνουν κάποιον δικό του για να γνωρίζει ποιοι είναι οι εχθροί του. Οι αγνοί πατριώτες ήταν αυτοί που μάζεψαν 3000 κόσμο στον Μελιγαλά για να πολεμήσουν ενάντια του ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Οι αγνοί πατριώτες ήταν αυτοί που μαζεύτηκαν 7.500 στρατιώτες για να αντισταθούν στην κατάληψη της πόλης του Κιλκίς απο τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ και τους Βουλγάρους κομμουνιστές. Στον Μελιγαλά αλλά και στο Κιλκίς οι Αγνοί Πατριώτες στερούμενοι έστω της στοιχειώδους εθνικιστικής ιδεολογίας, απελπισμένοι απο το αιματοκύλισμα, παραδόθηκαν! Σκέφτηκαν πως τα αδέρφια τους οι Έλληνες του ΕΑΜ ΕΛΑΣ θα έβρισκαν έναν τρόπο να λύσουν τις διαφορές τους αναίμακτα. Οι Έλληνες κομμουνιστές όμως αποδείχτηκαν τα ποιο λυσσασμένα μπολσεβίκικα σκυλιά του Στάλιν εκτός Ρωσίας (ίσως και εντός). Έτσι τα πτώματα των ΑΓΝΩΝ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ (2.500)γέμισαν την Πηγάδα του Μελιγαλά, γέμισαν 3 ρέματα στο Κιλκίς( 7.400 νεκροί) και γέμισαν και κατάστιχα με χιλιάδες άλλους νεκρούς ΑΓΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ που σφαγιάσθηκαν χωρίς να ρίξουν σε μάχη ούτε πέτρα! Ο αντίποδας όλως αυτών των θυσιασθέντων; Κρύα Βρύση στην Πέλλα. Η Πρωτεύουσα του Εθνικισμού στην Μακεδονία τουλάχιστον κατά την περίοδο του συμμοριτοπολέμου '44 – '49. Ο Πούλιος με την εθνοφυλακή που είχε υπό τις διαταγές του, που ήταν κατά πολύ μικρότερη των 7.500 του Κιλκίς και των 3.000 του Μελιγαλά, εκτός από άρτιο εξοπλισμό και εκπαίδευση, είχε περάσει και άρτια ιδεολογική κατάρτιση στους μαχητές του. Ορδές στρατού του ΕΑΜ ΕΛΑΣ που ανέβαινε για να καταλάβει την Θεσσαλονίκη και το Κιλκίς (όπως και κατάφεραν) αλλά και άλλες φορές, προσπάθησαν να πατήσουν το πόδι τους στην Κρύα Βρύση αλλά τους κόπηκε από την ρίζα και με λιγότερους από 30 νεκρούς του Τάγματος του Πούλιου. Η ιδεολογία, είναι η αστείρευτη πηγή ενέργειας και θάρρους για έναν μαχητή του κινηματικού ή του στρατιωτικού αγώνα. Ακόμα και όταν όλος ο κόσμος γύρος σου όπως τον ήξερες καταρρέει ο Εθνικισμός μπορεί να σου δώσει την ώθηση να γίνεις ήρωας, μπορεί να σκοτωθείς, δεν έχει σημασία, αλλά τουλάχιστον έχεις την μια στις χίλιες πιθανότητες να αλλάξεις την έκβαση ενός αγώνα. Σήμερα η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο Ιδεολογικό Εθνικιστικό Κίνημα στην Ελλάδα και με το όνομά της, τα λάβαρα της, την οργάνωση της και την παρουσία της στους δρόμους, δίνει στους Έλληνες Εθνικιστές έναν ατσάλινο συνδετικό κρίκο με τον ιερό αυτόν αγώνα που δεν μπορεί να σπάσει πριν πέσει και ο τελευταίος συναγωνιστής, αλλά ξέρουμε πως και ο τελευταίος μας θα πέσει μαχόμενος και χτυπημένος στο στήθος και όχι στην πλάτη, ούτε σφαγμένος με τα χέρια δεμένα και αμαχητί. Όλες οι φωνές που μιλάνε για ανένταχτους, ανεξάρτητους, και αυτόνομους πατριώτες, μπορεί να προσελκύουν ΑΓΝΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ,αλλά είναι άλλο ένα κάλεσμα για Πηγάδες του Μελιγαλά και ρεματιές του Κιλκίς.

Το πρόβλημα είναι οτι δεν υπάρχει δημοκρατία ή μήπως το αντίθετο

Σαν εθνικιστής δεν μπορώ να βλέπω φως για λύση μέσα σε συζητήσεις αστών δημοκρατών. Ακόμα δεν έχουν εντοπίσει το πρόβλημα της ανθρώπινης κοινωνίας, πως είναι δυνατόν να το λύσουν. Απο τα ραδιόφωνα και την τηλεόραση μέχρι τις συζητήσεις στις καφετέριες ακούω να κατηγορούν τους φασίστες που εκμεταλλεύονταν οικονομικά χώρες τους νέους Χίτλερ που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη και ειρωνικά σχόλια για δήθεν δημοκράτες. Με λίγα λόγια, η σκέψη όλου του πλανήτη είναι να βρει λύση ενάντια στην φασιστική απειλή και να γίνει κάθαρση από φορείς της, στην αγνή και καημένη δημοκρατία. Για να αρχίσει να υπάρχει μια ελπίδα εξόδου απο την παγκόσμια κρίση οικονομική, ηθική και πολιτισμική, πρώτα να συμφωνήσουμε σε κάτι. Αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το σημείο είναι οι νικητές του Βππ και οι πολιτικές τους βάση της δημοκρατίας και του καπιταλισμού που είναι βασικός παράγοντας των δημοκρατιών. Ας ελπίσουμε και ας αγωνιστούμε όχι με υπομονή αλλά με επιμονή για να είναι η Ελλάδα αυτή που θα γραφτεί ξανά στην ιστορία ως ο καταλύτης που έβαλε φωτιά και εκτίναξε τις φλόγες της Λαϊκής Εθνοκοινωνικής επανάστασης στην Λευκή Ελεύθερη Ευρώπη και σε όλο τον πλανήτη για να απελευθερωθεί ή τουλάχιστον ας καεί να γίνει στάχτες.

Κιλκίς 9 Νοεμβρίου 1944 7.342 νεκροί.

Το Κιλκίς για το ΕΑΜ ΕΛΑΣ ήταν κομβικό σημείο λόγω της γειτνίασης του με συμμάχους μπολσεβίκους όπως η Βουλγαρία και η Γιουγκοσλαβία. Όλοι στην περιοχή είχαν ακούσει οτι το 13 Σύνταγμα του ΕΑΜ ΕΛΑΣ και μεγάλη δύναμη του ΕΛΑΣ απο Τρίκαλα, Τύρναβο , Καρδίτσα, Λάρισα κλπ θα έρθουν στο Κιλκίς για να το καταλάβουν.
Από τα τέλη του Οκτωβρίου υπήρχαν πληροφορίες οτι κάθε βράδυ ένοπλες ομάδες συμμοριτών του ΕΛΑΣ μπαίνουν στην πόλη του Κιλκίς όπου και τους δέχονται στα σπίτια τους κομμουνιστές ντόπιοι αλλά και ουδέτεροι ντόπιοι υπό την απειλή για σφαγή των οικογενειών τους σαν δωσίλογοι στους Γερμανούς( γνωστή προβοκατόρικη κατηγορία των συμμοριτών για όσους δεν ήταν ΜΑΖΙ τους).
Ο Εθνικός στρατός όπου ήταν απασχολημένος σε άλλα σημεία της πατρίδος μας, έστειλε αξιωματικούς του στρατού του να οργανώσουν ομάδες εθνοφυλακής για να υπερασπιστούν τα χωριά που δεν έδιναν γη και ύδωρ στα σκυλιά του Στάλιν.
Στο Κιλκίς την εθνοφυλακή αυτή την οργάνωσε ο Υπολοχαγός του Εθνικού στρατού Παπαδόπουλος Κωνσταντίνος με καταγωγή από το χωριό Μουριές του Κιλκίς. Σε βοήθεια του Παπαδόπουλου έσπευσαν δυνάμεις του Αντών Τσαούς(Αντώνης Φωστηρίδη ), ο Γουτζά Μπαζάχ από το χωριό Κούκος Πιερίας καθώς και αρκετοί άνδρες από την Κρύα βρύση Γιαννιτσών αλλά και ο Πόντιος Καπετάν Λαζίκ με τους άνδρες του. Οι ένοπλοι με εμπειρία στην μάχη ήταν περίπου 6.000 του Παπαδόπουλου και οι άνδρες των αρχηγών που ανέφερα ποιο επάνω που όλοι μαζί δεν ήταν πάνω απο 200. Μαζί με όλους αυτούς ήταν και 9.000 πολίτες πατριώτες οι οποίοι έσπευσαν να βοηθήσουν για την άμυνα της πόλης του Κιλκίς. Όλοι μαζί οι Έλληνες πατριώτες που θα πολεμούσαν με το πλευρό του Εθνικού στρατού ήταν περίπου 15.000. Το πρωί της 6ης προς 7ης Νοεμβρίου πληροφορίες ήρθαν στον Παπαδόπουλο οτι οι δυνάμεις των συμμοριτών που ανεβαίνουν από Θεσσαλία είναι περίπου 30.000 καλά οπλισμένοι και οργανωμένοι, με ιππικό, πεζικό αλλά και ένα σύνταγμα Βουλγάρων ολμιστών και με συνεχή ανεφοδιασμό από τους Παρτιζάνους Γιουγκοσλάβους. Ο Παπαδόπουλος συνδυάζοντας τις πληροφορίες αυτές με τις πληροφορίες που είχε για τις δυνάμεις τους ΕΛΑΣ που κατέλαβαν άλλες πόλεις και την τύχη των αιχμαλώτων τους, δίνει εντολή να ετοιμαστούν για αναχώρηση και να οχυρωθούν στα βουνά του Κιλκίς. Έβγαλε έναν πρόχειρο λόγο και είπε τα παρακάτω '' Έλληνες πατριώτες, τα βουνά μας έσωσαν στις μάχες με τους Γερμανούς, τα βουνά θα μας σώσουν και στις μάχες με τα κόκκινα σκυλιά, στρατός οργανωμένος και εξοπλισμένος αυτοί, αγρότες εμείς. Στο Κιλκίς δεν μπορούμε να οχυρωθούμε γιατί έχουν μπει ήδη μέσα περίπου 1000 δικοί τους και θα τρώμε σφαίρες από μπροστά και από πίσω. Στα βουνά λοιπόν αντάρτες να γίνουμε, μέχρι να έρθει η ώρα μας'' Όλοι σχεδόν δέχτηκαν. Τότε κάποιος είπε οτι υπάρχουν μερικοί στρατιώτες του Εθνικού στρατού στο νοσοκομείο. Ο αρχηγός του αποσπάσματος απο το Νεο Αγιονέρι(Χατζησάββας Κωνσταντίνος) είπε οτι εκεί είναι ο υπασπιστής του τραυματίας(Γαϊτανίδης Χρήστος), αλλα τον ξέρει τόσο καλά που αν άκουγε την συζήτηση του να μείνουν και να σκοτωθούν 15.000 για να μη πέσουν στα χέρια του εχθρού 12 ετοιμοθάνατοι θα είχε εκραγεί από οργή. Πολλοί άλλοι είπαν τα δικά τους υπέρ του να παραμείνουν και να πολεμήσουν στο Κιλκίς. Τελικά Ο Παπαδόπουλος παρέμεινε στις Μουριές(πρόποδες του βουνου), έτοιμος να οπισθοχωρήσει στα βουνά αν ο ΕΛΑΣ έκανε να έρθει προς αυτούς. Όλοι οι υπόλοιποι μιας και υπήρχε διχογνωμία παρέμειναν στον λόφο της Κρηστώνης 7 χιλιόμετρα απο την Πόλη του Κιλκίς. Τα αποσπάσματα του Ν.Αγιονερίου Κ.Αποστόλων και μερικά μικρότερα, πήγαν στον λόφο του Αγίου Γεωργίου (Σημερινό στρατόπεδο Καμπάνη) και οχυρώθηκαν στην κορυφή για να πέσουν τουλάχιστον δύσκολα. Την 9η Νοεμβρίου του '44 η μάχη ξεκίνησε. Οι 7.400 εθνοφύλακες που ήταν με τον Εθνικό στρατό οχυρώθηκαν στον λόφο της Κρηστώνης (Λόφος 44 με την στρατιωτική του ονομασία). Οι συμμορίτες του ΕΛΑΣ περικύκλωσαν τον λόφο και άρχισαν να βάλουν με το πυροβολικό και τους Βούλγαρους ολμιστές. Οι 7.400 πατριώτες μπήκαν στα ορύγματα που είχαν ετοιμάσει και από εκεί έριχναν βολές με τον ελαφρύ οπλισμό που διέθεταν. Ο Γουτζά Μπατζάχ έκανε μια αιφνιδιαστική επίθεση όπου και βγήκε στα μετόπισθεν των Βουλγάρων ολμιστών και τους ανάγκασε να παρατήσουν τα στοιχεία των όλμων και να πολεμήσουν σώμα με σώμα. Οι δυνάμεις του καπετάν Λαζίκ και των ανδρών του Αντών Τσαούς χτυπούσαν με μεγάλη επιτυχία τον εχθρό και με πολύ λίγες απώλειες λόγω της εμπειρίας αλλά και της καλύτερης γεωγραφικής θέσης τους επάνω στον λόφο.
Σε 3 ώρες τα πολεμοφόδια των Πατριωτών τελείωσαν.
Στην τελευταία εξόρμηση και την σφαγή των Βουλγάρων ο Γουτζά Μπατζάχ τραυματίζετε σοβαρά. Λέει στον Υπασπιστή του και κουνιάδο του να τον σκοτώσει για να μη πέσει στα χέρια του εχθρού. Εκείνος δεν μπορεί να το κάνει και τελικά αυτοκτονεί μόνος του.
Η παράδοση είναι μονόδρομος μιας και δεν διαθέτουν πλέον ούτε πέτρες να τους πετάξουν. Πολλοί αυτοκτονούν για να μη τους πιάσουν οι συμμορίτες. 36 Είναι οι νεκροί των πατριωτών μετά απο την μάχη. Εκατοντάδες οι νεκροί συμμορίτες και κυρίως οι Βούλγαροι.
7.400 περίπου θα πιαστούν αιχμάλωτοι, ανάμεσα τους και παιδιά 15 ετών.
Τα αποσπάσματα που είχαν ανέβει στον Λόφο του Αγίου Γεωργίου πολεμάν μέχρι τελευταίου οι νεκροί είναι περίπου 250 εκεί. Στο προαύλιο του νοσοκομείου ο ΕΛΑΣ μπαίνει για να στήσει το πρώτο του αρχηγείο μέχρι να εγκατασταθεί στο εκει 13 σύνταγμα που πλέον τους ανίκει.
Ο Γαϊτανίδης Χρήστος απο το Ν.Αγιονέρι Κιλκίς που ήταν τραυματίας με μεγάλο τραύμα απο θραύσμα οβίδας στην κοιλιακή χώρα, νοσηλευόταν στον δεύτερο όροφο του νοσοκομείου με καμιά 10αριά ακόμα πατριώτες. Το πολυβόλο του το έχει δίπλα του. Μαζί του έχει και δέκα σειρές με σφαίρες με 100 σφάιρες η κάθε μία. Βλέπει απο το παράθυρο τους χιλιάδες αιχμαλώτους να οδηγούνται μέσα στην πόλη και απο μέσα τους να διαλέγουν όσους φορούσαν στρατιωτική στολή να τους περνάν απο ένα μίνι δικαστήριο 2 ατόμων που καθόταν σε ένα παγκάκι του Νοσοκομείου και είχαν ένα σχολικό θρανείο μπροστά τους. Μετά το μίνι δικαστήριο τους πυροβολούσαν πίσω από το αυτί τους έπερναν τις στολές τις μπότες και ότι είχαν στις τσέπες και τους πετούσαν σε έναν λάκκο που είχε ανοιχτό στο ρεματάκι δίπλα από το Νοσοκομείο και πετούσαν τα σκουπίδια. Πήρε το όπλο του το έστησε στο περβάζι του παραθύρου του και άρχισε να αδειάζει τις σειρές με τις σφαίρες την μία μετά την άλλη στους συμμορίτες που μεθυσμένη απο την νίκη τους είχαν αράξει κάτω απο τις σκιές των δέντρων. Πρόλαβε να τελειώσει 8 απο τις 10 πριν χάσει τις αισθήσεις του απο την ακατάσχετη αιμορραγία του τραύματος του που άνοιξε ξανά με τον αγώνα που έκανε για να προλάβει όποιον πήγαινε να μπει στο προαύλιο του νοσοκομείου. Οι συναγωνιστές του τον πήραν και τον έβαλαν σε ένα κρεβάτι πριν προλάβουν να ανέβουν επάνω οι συμμορίτες και δουν ποιος έριχνε από το παράθυρο. Τους απειλούσαν με θάνατο αλλά κανένας δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσει. Η προϊσταμένη των νοσοκόμων τους έδειξε τον Γαϊτανίδη και ένας αξιωματικός των συμμοριτών τον πυροβόλησε στο κεφάλι. Δεν είναι σίγουρο οτι ζούσε πριν τον πυροβολήσει. Φεύγοντας ευχαρίστησε την συντρόφισσα προϊσταμένη και διέταξε να εκτελέσουν όλους τους τραυματίες του θαλάμου που δεν συνεργάστηκαν, όπως και έγινε. Στην μάχη του Νοσοκομείου όπως είναι γνωστή έχασαν την ζωή τους 280 συμμορίτες απο τα πυρά του Γαϊτανίδη.
Οι 7.500 αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν σε 3 αποθήκες μέσα στο Κιλκίς.
Στις δυο καπναποθήκες του Σιδηρόπουλου στην μία του Φίξ και στον τότε κινηματογράφο. Έξω από την κάθε μία είχε στηθεί μια ράμπα ξύλινη και απο κάτω υπήρχε πλήθος κομουνιστών απο το Κιλκίς αλλα και των στρατιωτών του ΕΛΑΣ. Περνούσαν απο επάνω έναν έναν όλους τους αιχμαλώτους και τους διαπόμπευαν.
Σε κάποια στιγμή επάνω στην ράμπα είχαν περίπου 20 παιδιά απο 15 έως 25 ετών. Ο Φρούραρχος των συμμοριτών είπε οτι δεν πειράζουν παιδιά αυτοί και πως θα τους αφήσουν ελεύθερους. Τότε κάποιος Τεκελίδης απο το Ν.Αγιονέρι απο κάτω φώναξε'' τον αδερφό μου τον έχετε αιχμάλωτο και τα παιδιά των καπεταναίων θα τα αφήσετε ελεύθερα;'' Έδειξε τον Μελέτη Χατζημελετίου φοιτητή της Ιατρικής σχολής Θεσσαλονίκης με καταγωγή απο το Ν.Αγιονέρι ετών(24) ( ήταν ο γιατρός του αποσπάσματος του Ν.Αγιονερίου) έδειξε και τον Κλήμη (Κλήμεντο) Χατζησάββα ετών 17. Γιος του Κωνσταντίνου Χατζησάββα αρχηγό του αποσπάσματος του Ν.Αγιονερίου που έπεσε με το απόσπασμα του στον λόφο του Αγίου Γεωργίου.
Τα 20 παιδιά οδηγήθηκαν σε παρακείμενο ρέμα και τους έβγαλαν τα ρούχα και αφού τους έκοψαν τα αυτιά, τις μύτες, τα δάχτυλα και τους έβαλαν στις πληγές αλάτι, τους έκοψαν έναν έναν το λαιμό σαν αρνιά τους έκοψαν το κεφάλι και τους έβαλαν το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια τους με τα γεννητικά τους όργανα στο στόμα, όπως και όλους τους επικεφαλής των αποσπασμάτων της εθνοφυλακής από κάθε χωριό(όπως και τους βρήκε ο Εθνικός στρατός λίγο καιρό μετά σε ομαδικούς τάφους - ρέματα). Όλοι οι υπόλοιποι αιχμάλωτοι εκτελούνταν 300 κάθε μέρα από κάθε αποθήκη, και 100 απο τον κινηματογράφο που ήταν λιγότεροι, περίπου 1000 την ημέρα δηλαδή. Οι εκτελέσεις γινόταν σπάνια με πυροβολισμό. Αξίνες, τσεκούρια, δρεπάνια, κονσερβοκούτια και ξυράφια είχαν την τιμητική τους. Μέσα σε λιγότερο από 10 ημέρες 7.342 αιχμάλωτοι πολέμου Έλληνες σφαγιάσθηκαν και τους πέταξαν σε 4 διαφορετικά ρέματα στα ανατολικά της πόλης του Κιλκίς. Πολλοί απο τους νεκρούς δεν μπόρεσαν ποτέ να βρεθούν η να αναγνωριστούν μιας και δεν είχαν κεφάλια ή ήταν πολτοποιημένα με βαριοπούλες. Μετά από αυτήν την σφαγή ακολούθησαν οι απαγωγές των οικογενειών των αγωνιστών Ελλήνων με πολλούς ακόμα νεκρούς γυναίκες και παιδιά που δεν έχουν προσμετρηθεί στον αριθμό που αναφέραμε παραπάνω.
Είναι εύκολο να καταλάβει κανένας και τα κίνητρα αλλά και την ηθική των συμμοριτών αλλά και των πατριωτών. Ο ένας αγωνιζόταν για να σώσει το σπίτι του και την πατρίδα του από την Σοβιετική καταπίεση. Ο άλλος πολεμούσε για την κόκκινη ιδεολογία του και για προσάρτηση της Μακεδονίας μας και της Θράκης στο ανατολικό μπλοκ. Βέβαια το ΚΚΕ έχασε τον πόλεμο, αλλά έχυσε τόσο αίμα σε τέτοιες μάχες που αν και δεν δέχεται έθνη σημαίες και ιδανικά, για την ιδεολογία του πήρε τα όπλα και έβαψε την Ελλάδα με αίμα.

Χαρακτηριστικό περιστατικό είναι οτι όταν ο Εθνικός στρατό μπήκε στο Παλαιό Αγιονέρι οπου στο δημοτικό σχολείο του έκαναν λιγο καιρό πριν εκτελέσεις οι συμμορίτες, μια απο τις γυναίκες συμμορίτισσες πετάχτηκε έξω με το όπλο της μπροστά σε μια διμοιρία Ελλήνων στρατιωτών και νομίζοντας οτι είναι συμμορίτες φώναξε '' Εδώ σύντροφοι, εδώ φυλάμε τους φασίστες που είναι για εκτέλεση'' Μετά είδε οτι φοράνε τα εθνόσημα και έστρεψε το όπλο της για να ρίξει στους στρατιώτες και με μια ριπή ο Λοχίας πεζικού Ευθυμίου Νικόλαος της έκοψε το μισό κρανίο και εισέβαλαν στο δημοτικό σχολείο οπου σε μια αίθουσα είχαν δεκάδες παιδιά και γυναίκες έτοιμα για εκτέλεση.

Αυτό που έγινε στο Κιλκίς κάνει την πηγάδα του Μελιγαλά να μοιάζει με πταίσμα. Η απόκρυψη του όμως απο Εθνοπατέρες δεξιούς ''Πατριώτες'' Καραμανλήδες, Μητσοτάκιδες, Καρατζαφέρηδες αλλα και Κιλκισιώτες πολιτικούς '' ακροδεξιούς΄΄ Όπως ο Κωνσταντίνος Κιλτίδης είναι κακούργημα και μάλιστα χωρίς κανένα ελαφρυντικό και με 7.342 μάρτυρες κατηγορίας. Καλούμε όλους τους Ελληνες πατριώτες στις 06 Νοεμβρίου 2011 να προσέλθουν στην τελετή μνήμης των πεσόντων μαχητών και αιχμαλώτων στον Λόφο 44 της Κρηστώνης για να ενώσουν με εμάς την φωνή της οργής τους στα συνθήματα μας, να δώσουμε ένα ισχυρό μήνυμα στους πουλημένους και προδότες του έθνους, που είναι πατριώτες μόνο στο 8ωρό που παίρνουν μισθό.

Χ.Κ.Χ
ΠΥΡΗΝΑΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΙΛΚΙΣ

Δεν ποντάρουμε την αξιοπρέπεια μας.

Την Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011 ο Πυρήνας της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΙΛΚΙΣ μοίρασε έντυπα σε κεντρικά σημεία της πόλης του Κιλκίς.
Το θέμα δεν είναι όμως η δράση μας που γίνετε κάθε εβδομάδα, το θέμα είναι η δράση των αφεντικών που κάνουν κουμάντο στην οικονομική ζωή του νομού.
Τα αφεντικά αυτά είναι οι ιδιοκτήτες των Καζίνο που είναι στα σύνορα Ελλάδας – Σκοπίων και κάθε εβδομάδα ρίχνουν χιλιάδες ευρώ σε εταιρείες διαφήμισης και εξαπολύουν μια λαοθάλασσα νέων ανέργων που για ένα κομμάτι ψωμί μοιράζουν όλη την ημέρα σε όλη την πόλη έντυπα διαφημιστικά με δόλωμα το εύκολο κέρδος.
Έτσι πήραμε την απόφαση να μάθουμε τι ακριβώς περιλαμβάνει η διαφημιστική αυτή εξόρμηση.
Ρωτήσαμε τον υπεύθυνο Έλληνα(την καταγωγή) και μας είπε ότι. Έχουν δεκάδες νέους και νέες που καλύπτουν μέτρο μέτρο όλη την πόλη και τις κωμοπόλεις του νομού. Διαφημιστικά σε βαρύ ιλουστρασιόν πανάκριβο χαρτί σε 4 Διαφορετικά έντυπα. Ψηφιακές εκτυπώσεις στα ταξί της πόλης μας. Ψηφιακές εκτυπώσεις σε μεγάλες πινακίδες στους δρόμους( ναι αυτές που έχει απαγορευθεί η χρήση τους). Όλα αυτά με φόντο τα κλειστά μαγαζιά της πόλης μας και τους μετανάστες με τα μπογαλάκια τους που τα πουλάν μιας και σε λίγο μαγαζί για μαγαζί δεν θα μείνει ανοιχτό στο Κιλκίς. Να πούμε εδώ ότι οι διευθυντές στα καζίνο είναι και αυτοί Έλληνες( την καταγωγή) όπως και οι υπάλληλοι. Το 98% των πελατών τους είναι Έλληνες. Μερικές χιλιάδες περνάν τα σύνορα για να αφήσουν κάθε ΗΜΕΡΑ λεφτά στους άσπονδους γείτονες Σκοπιανούς.
Πολλά είναι και τα τραγελαφικά περιστατικά με αγρότες που την είδαν Ωνάσης για μια βραδιά, πήγαν στα Σκόπια πέρασαν μερικές ώρες καλά με κάποια πόρνη που τους δίνουν με λίγα χρήματα, έπαιξαν όλα τα λεφτά που εισέπραξαν από επιδότηση αγροτικών καλλιεργειών και πληρωμές από πώληση προϊόντων και μετά δεν είχαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και κατέφυγαν στην κρατική ασφάλεια του Κιλκίς και δήλωσαν ψευδή κλοπή των χρημάτων τους από τα αυτοκίνητα τους. Βέβαια ο σκοπός ήταν να γλυτώσουν από τις συζύγους τους αλλά στην ασφάλεια δεν έγιναν πιστευτοί και έτσι έγιναν ρεζίλη δυο φορές.
Μπορεί να χάσουμε δουλειές, μπορεί να μην έχουμε να φάμε, αλλά την αξιοπρέπεια μας δεν μπορούμε να την ποντάρουμε σε κανένα καζίνο Στην Ελλάδα ή στα Σκόπια.

Θερμοπυλών Μνήμη 2011

Ο Πυρήνας του ΚΙΛΚΙΣ είχε παρουσία μελών του και στην εκδήλωση μνήμης – τιμής στο Άγαλμα του Βασιλέα Λεωνίδα της Σπάρτης όπως είχε υποχρέωση να κάνει, παρά τις οικονομικές εργασιακές και οικογενειακές δυσκολίες που όλοι έχουμε. Είναι δυνατόν τα παραπάνω να μας κάνουν να μη πάμε να τιμήσουμε κάποιους που έχασαν την ζωή τους για εμάς;
Πόσο λίγοι μπορεί να γίνουμε εμείς, οι απόγονοί τους;

Ο Λεωνίδας, με τους 300 Σπαρτιάτες Του.
Ο Δημόφιλος με τους 700 Θεσπιείς Του, στο σημείο εκείνο, την χρονική στιγμή εκείνη, έκαναν το θαύμα.
Δεν θυσιάστηκαν για την Σπάρτη και τις Θεσπιές.
Δεν έπεσαν για την Λακεδαίμονα και την Ελλάδα.
Έπεσαν σαν θυσία στον μεγάλο λυτό, δωρικό, αλλά με επιβλητική δύναμη και όψη βωμό της Φυλής και του Αίματος.
Κανένας απο τους σημερινούς Ευρωπαίους κριτές της τωρινής Ελλάδας, δεν θα υπήρχε σαν ελεύθερη 'ύπαρξη στην γη που ονομάζουν εδώ και αιώνες Ευρώπη.
Δεν θα υπήρχε Ευρώπη.
Οι Ασιάτες δεν έκαναν την Ευρώπη Σατραπεία τους γιατί 1000 Έλληνες έπεσαν νεκροί, ανέβηκαν ψηλά, πέρασαν στην απέναντι όχθη που οι Ήρωες ζουν αιώνια ...τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι.

 

Η ομιλία του Αρχηγού του κινήματος, συναγωνιστή Ν.Μιχαλολιάκου.

Οι βόρειοι.

 

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΣ

Η φωνή των Ελλήνων εθνικιστών, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Φωνάζει εδώ και τρεις δεκαετίες για την προδοσία που επιτελείται στο σαθρό κράτος της διευρυμένης, αστικής ολιγαρχίας που ονομάζεται δημοκρατία. Δεν αλλάξαμε ούτε τελεία από την διαμαρτυρία μας. Φωνάζαμε και φωνάζουμε για τους προδότες πολιτικούς που χρόνια τώρα σκέπτονται με κομματικό αλλά και προσωπικό συμφέρων μόνο, χωρίς να έχει σημασία το καλό της Πατρίδας. Φωνάζουμε για το κράτος που παρασιτικά κόλλησε σαν βδέλλα σε κάθε σημείο της ραχοκοκαλιάς της Πατρίδας μας και ρουφάει απο το αίμα μέχρι το μεδούλι των Ελλήνων. Φωνάζουμε για το προδοτικό άνοιγμα των συνόρων και την ανοχή μας στα εκατομμύρια μεταναστών που έχουν εποικίσει και έχουν μεταβάλει οικονομικά, πολιτισμικά και θρησκευτικά την Πατρίδα μας.

Φωνάζουμε για το συνάλλαγμα που φεύγει στο εξωτερικό αλλά και για την εγκληματικότητα. Φωνάζουμε για τον κίνδυνο του να μας σφάξουν μέσα στα σπίτια μας σε μια επερχόμενη κοινωνική αναταραχή που μοιάζει να είναι κοντά. Αυτά τα λέγαμε απο την αρχή. Απο την αρχή επίσης έτρεχαν αριστεροί δεξιοί και ψευδοεθνικιστές (αυτοί υπάρχουν μερικά χρόνια μόνο) να μας κατηγορήσουν οτι τα λέμε για να πανικοβάλουμε τον κόσμο, οτι ήμαστε οι Κασσάνδρες της νέας εποχής. Ποτέ δεν θα έρθει οικονομική καταστροφή, ποτέ δεν θα κλείσουν τα μαγαζάκια τους οι αστοί που με δάνεια ήταν μέσα σε μια πλάνη οικονομικής ανάπτυξης σε πλήρη τεχνητή υπερδιαστολή. Έλεγαν οτι ποτέ δεν θα έρθουν τόσοι μετανάστες, μόνο λίγοι Αλβανοί για τα χωράφια που θα βοηθήσουν τον γεωργό να γίνει μεγαλοεπιχειρηματίας. Μας έλεγαν επίσης πως, εγκληματικότητα σαν του εξωτερικού δεν θα έρθει ποτέ στην Ελλάδα . Μας λένε τώρα ότι πρόβλημα εθνικό ή και θρησκευτικό με αναταραχές και επεισόδια ενάντια σε Ελληνες πολίτες, γυναίκες και παιδιά δεν θα υπάρξουν. Μας κατηγορούν σε όλα τα παραπάνω οτι είναι δημιουργήματα της φαντασίας μας για να βοηθήσουμε την προπαγάνδα μας και να το εξαργυρώσουμε σε άνοδο των ποσοστών μας.

Μας κατηγορούν οτι ήμαστε οι ΝΕΕΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΣ .

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ή Αλεξάνδρα. Η κόρη του Πριάμου και την Εκάβης. Όλοι χρησιμοποιούν το όνομά της για να χαρακτηρίσουν κάποιον ο οποίος κάνει δισοίωνες προβλέψεις. Εσφαλμένα λένε οτι είχε την κατάρα του Απόλλωνα να κάνει πολύ άσχημες και λάθος προβλέψεις. Όμως αυτό είναι λάθος. Η κατάρα της Κασσάνδρας ήταν να κάνει σωστές προβλέψεις άσχημων γεγονότων ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ.

Προέβλεψε την καταστροφή της Τροίας που θα την προκαλέσει ο Πάρης με την αρπαγή της Ελένης.

Προέβλεψε τον θάνατο του Έκτορα.

Προέβλεψε το κακό που φέρνει ο Δούρειος Ίππος.

Κανένας δεν την πίστεψε. Σε όλες τις προβλέψεις της βγήκε ΣΩΣΤΗ.

Αυτοί που μας κατηγορούν για ανόητες και άσχημες προβλέψεις που θα διαψευσθούν ας δουν σε πόσα απο αυτά που λέγαμε βγήκαμε σωστοί και ας μη το παίζουν Κλυταιμνήστρες.

Αυτοί που μας πίστεψαν, ας δουν ποια από αυτά που προβλέψαμε σαν ''κακές'' Κασσάνδρες, συμβαίνουν ΤΩΡΑ ή έπονται και ας δώσουν και αυτοί τον μεγάλο και ιερό αγώνα μαζί μας.

Το αβγό του φιδιού

Το αβγό του φιδιού έχει καθιερωθεί σαν άσχημος και κακός συμβολισμός του αναδυόμενου Εθνικισμού και μάλιστα το χρησιμοποιούν υποτιμητικά λόγο του ότι αναφέρετε σε αβγό ερπετού. Η όλη ιστορία άρχισε με μια ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν όπου κάτι κακοί άνθρωποι προσπαθούν να βγάλουν απο το ηθικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό τέλμα τους Γερμανούς της Γερμανίας του μεσοπολέμου. Το αβγό του φιδιού έχει κάποια χαρακτηριστικά που εμφανίζονται στο έργο αλλά είτε όλοι τα αγνοούν γιατί δεν έχουν δει την ταινία είτε δεν θέλουν να τα δουν εσκεμμένα.
Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το οτι μπορεί ένας επιστήμονας ή παρατηρητής να δει το μικρό φίδι ακόμα και εντελώς σχηματισμένο πριν ακόμα το κέλυφος του σπάσει. Μπορεί να δει την γέννηση την δημιουργία, την εκκόλαψη, την ανάπτυξη η οποία είναι ταχύτατη, σταθερά επιταχυνόμενη και ξεκάθαρα καθορισμένη και μη αναστρέψιμη.
Οπότε ο παρατηρητής μπορεί να βλέπει τα γεγονότα να έρχονται αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει. Ενα ακόμα χαρακτηριστικό που μας παρουσιάζει η ταινία είναι οτι το αβγό του φιδιού είναι δύσκολο να βρεις τρόπο να το βλάψεις, είναι δύσκολο να το σπάσεις, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να τα βρεις όλα και να εξαφανίσεις τον κίνδυνο.
Το αβγό του φιδιού σαν ταινία για έναν αντικειμενικό παρατηρητή είναι ένας συμβολισμός θετικός με στοιχεία φυσικής δύναμης και υπεροχής. Παρουσιάζει την παντοδυναμία Του, λόγω σχεδόν παντελής έλλειψης φυσικών εχθρών, συμβολίζει την γέννηση του ισχυρού, συμβολίζει την μοίρα που όταν έρθει η ώρα της πραγματοποίησης της κανένας μα κανένας δεν μπορεί να κάνει κάτι για να την αποτρέψει.

«Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά κατακτώνται»

 ΡΟΥΠΕΛ. Η ΑΙΧΜΗ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΟΓΡΑΜΜΗΣ ΟΧΥΡΩΝ ΜΕΤΑΞΑ

 χάρτης της θέσης του οχυρού.
- Κόκκινο. Τμημα των πολυβολείων των οχυρών που το ένα κάλυπτε το άλλο με διασταυρούμενα πυρά.
- Πράσινο. Θέση Γερμανών.
- Μπλέ. Ποταμός Στρυμόνας

Ομάδα από μέλη του πυρήνα Κιλκίς μετά απο την συμμετοχή της στην συνάντηση με τον Πυρήνα του όμορου νομού των Σερρών επισκέφτηκε το οχυρό Ρούπελ, ένα οχυρό της οχυρωματικής γραμμής Μεταξά.
Εκεί ένας έφεδρος στρατιώτης μας ξενάγησε και μας εξιστόρησε τα γεγονότα της μάχης του 41 αλλά και μας είπε όλα τα δεδομένα για την κατασκευή του γιγαντιαίου αυτού έργου. Η ξενάγηση μας άρχισε απο την είσοδο που είναι γεμάτη με εικόνες των Αξιωματικών της εποχής εκείνης αλλά και με όπλα και αντικείμενα των στρατιωτών που ηρωικά υπερασπίστηκαν το οχυρό.
Η μάχη λοιπόν άρχισε όταν οι Γερμανοί θέλησαν να μπουν στην Ελλάδα για να περισώσουν ότι απέμεινε απο τους Ιταλούς που αποδεκατίστηκαν από τα Ελληνικά στρατεύματα που σωστά τοποθετημένα και διοικούμενα μαζί με την νεολαία της ΕΟΝ σιγά σιγά από αμυνόμενοι έγιναν επιτιθέμενοι και όδευαν σε ανακατάληψη των περιοχών που ήταν υπό κατάληψη από τους Αλβανούς. Έτσι λοιπόν τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί παρ έταξαν στην απέναντι πεδιάδα 6.500 στρατιώτες πλήρως εξοπλισμένους 140 αεροσκάφη άρματα μάχης άλλα και 250 πυροβόλα. Οι Ελληνες ήταν 950 στρατιώτες και αξιωματικοί με ούτε 10 Πυροβόλα και καθόλου αεροσκάφη για να αναχαιτίσουν την Γερμανική αεροπορία. Το Οχυρό μπορούσε να έχει 1600 άνδρες αλλά είχαν πάει προς βοήθεια του Ελληνο – Αλβανικού μετώπου και έτσι οι 950 άνδρες ήταν κυρίως μεγάλης ηλικίας επιστρατευμένοι αλλά και στρατιώτες και αξιωματικοί τραυματίες απο το μέτωπο που ανάρρωναν στα αναρρωτήρια του οχυρού. Η Επίθεση άρχισε απο τους Γερμανούς και ήταν λυσσαλέα. Αεροπορία και Πυροβολικό ήταν οι πρώτοι που άρχισαν να βάλουν κατά του τεχνητού λόφου του κεντρικού οχυρού μιας και νόμιζαν οτι το οχυρό ήταν αυτό που στην κορυφή του βουνού φαινόταν τα πολυβολεία του. Το οχυρό όμως ήταν δικτυωμένο υπόγεια σε μια ακτίνα 2.5 χιλιομέτρων απο την κορυφή του βουνού και με διασταυρούμενα πυρά μπορούσε να χτυπάει τους επιτιθέμενους του ενός λόφου με τα πολυβόλα του απέναντι χωρίς να μπορούν οι επιτιθέμενοι να καλυφθούν πουθενά. Οι πρώτες επιθέσεις αποκρούσθηκαν με απόλυτες μηδενικές απώλειες απο την Ελληνική πλευρά και με δεκάδες νεκρούς Γερμανούς από την άλλη. Το οχυρό είχε δενδροφυτευθεί για να μη ξεχωρίζει απο την υπόλοιπη περιοχή και έτσι τα αεροπλάνα δεν μπορούσαν να χτυπήσουν τα πολυβολεία άλλα και το πυροβολικό δεν είχε στόχο. Έτσι ο Γερμανός διοικητής Πίτερσεν διέταξε να ανέβει ένα Ζέπελιν με αξιωματικούς του πυροβολικού με την ειδικότητα του τεχνικού παρατηρητή βολής και με δικές τους υποδείξεις κατηύθυναν τα πυρά του πυροβολικού στα πολυβολεία που μπορούσαν να διακρίνουν από αέρα, μιας και σαν αεράμυνα η δύναμη του οχυρού ήταν μηδενική και δεν μπορούσαν να βλάψουν το Ζέπελιν. Η ζημιά που προκάλεσαν ήταν πολύ μικρή μιας και τα πολυβολεία στους λόφους ήταν δεκάδες όπως και οι έξοδοι διαφυγής. Την επόμενη νύχτα ένα ειδικό τμήμα αμφήβιων δυνάμεων των Γερμανών προσπάθησε να περάσει πλέοντας κατα μήκους του ποταμού στην πίσω πλευρά των οχυρών και να αιφνιδιάσει τους αμυνόμενους. Οι κατασκευαστές του Οχυρού όμως είχαν προβλέψει και αυτήν την πιθανότητα και είχαν τοποθετίσει πλέγματα στον ποταμό σε σημείο που το ποτάμι ήταν εντός εμβέλειας 6 πολυβολείων απο απέναντι λόφους με αποτέλεσμα την ακινητοποίηση των φουσκωτών των Γερμανών να ακολουθήσει ομοβροντία πολυβόλων με αποτέλεσμα και τα 3 πληρώματα των πρώτων απο τις 18 λέμβους να χάσουν την ζωή τους χωρίς να γλυτώσει ούτε ένας.
Οι γερμανικές δυνάμεις όμως απο την περιοχή της Δοιράνης είχαν περάσει μιας και δεν υπήρχε δυνατότητα οχύρωσης εκεί και Ετσι έφθασαν μέχρι την Θεσσαλονίκη ενώ άλλα στρατεύματα είχαν σχεδόν φθάσει στην Αθήνα με αποτέλεσμα και την συνθηκολόγηση. Τότε ο Γερμανός διοικητής έστειλε μήνυμα στον Ελληνα διοικητή Τχη (ΠΖ) Γεώργιο Δουράτσο με ενημέρωση για την συνθηκολόγηση και κάλεσμα προς παράδοση του οχυρού. Η απάντηση του Δουράτσου ήταν σε 4 σκέλη.
Α) Ότι τα οχυρά παραδίδονται ΜΟΝΟΝ όταν κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου.
Β) Ότι τοιούτων διαταγών περί ανακωχής κλπ. στερούμεθα παρά των ιεραρχικώς προϊσταμένων μας αρχών.
Γ) Ότι διαταγάς λαμβάνομεν και εκτελούμεν μόνον τας προερχομένας εκ των προϊσταμένων μας Αρχών.
Δ) Ότι ο αγών θα συνεχιστεί πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί.

΄Ετσι έμεινε και σαν ρητό του οχυρού <<Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά κατακτώνται>>

Ο Γερμανός απεσταλμένος διαβεβαίωσε στην στρατιωτική του τιμή ότι δεν επρόκειτο για απάτη και όρισε συνάντηση για την 6:00 της επόμενης 10/4. Περί την 23:30` ώρα ελήφθη διαταγή πρώτα τηλεφωνικά και μετά εγγράφως για κατάπαυση του πυρός. Μετά την λήψη των διαταγών αυτών η διοίκηση των οχυρών αποφάσισε ομόφωνα την συνέχιση του αγώνα, καθώς και η αντίδραση των ανδρών του οχυρού ήταν ότι ο αγώνας έπρεπε να συνεχιστεί. Κατόπιν νέας τηλεφωνικής επικοινωνίας όμως, διαπιστώθηκε ότι η περαιτέρω θυσία ήταν μάταια.

Την επομένη 10 Απριλίου 1941 έλαβε χώρα η παράδοση του οχυρού. Έξω από το οχυρό ήταν παραταγμένο γερμανικό τμήμα που απέδωσε τιμές. Ο εντεταλμένος για την παραλαβή του οχυρού Γερμανός συνταγματάρχης συνεχάρη τον διοικητή του, Ταγματάρχη Δουράτσο, διαβεβαιώνοντας τα συγχαρητήρια και το θαυμασμό των ανωτέρων του. Τόνισε μάλιστα ότι για τους Γερμανούς αποτελούσε τιμή και υπερηφάνεια ότι είχαν ως αντίπαλο έναν τόσον ηρωικό στρατό.
Ο συνταγματάρχης Πίτερσεν ακόμα είπε οτι σαν στρατιωτικός δεν τον θλίβει η μεγάλη αυτή απώλεια γιατί ήταν σε μια έντιμη μάχη, αλλά τον θλίβει σαν άνθρωπο μιας και μόνο οι μισοί από το σύνταγμα του πλέον δεν ήταν νεκροί ή τραυματίες.

Έτσι έληξε η μάχη του Ρούπελ, που επάξια κατατάσσεται στην κατηγορία των απόρθητων οχυρών, καθώς δεν καταλήφθηκε από τον αντίπαλο αλλά συνθηκολόγησε λόγω εξωτερικών περιστάσεων και κατόπιν διαταγής. Το 125ο γερμανικό Σύνταγμα πλήρωσε τις μάταιες προσπάθειες κατάληψής του με 400 νεκρούς και τραυματίες, ενώ το 100 Σύνταγμα Ορεινών Κυνηγών που ενήργησε κατά του οχυρού Παλιουριώνες είχε 27 νεκρούς και 75 τραυματίες. Οι απώλειες της φρουράς του Ρούπελ και όχι μόνο του οχυρού ανήλθαν σε 44 νεκρούς και 152 τραυματίες.
Οι νεκροί του οχυρού Ρούπελ ήταν 14 μόνο.
Κανένας αιχμάλωτος δεν εκτελέστηκε αλλά έλαβε και απολυτήριο στρατιωτικό στα Γερμανικά.
Ο λόγος που η παραπάνω ιστορία έχει γίνει μόνο ένα έργο που δεν το παίζουν ΠΟΤΕ και το ότι και οι μαθητές όλης της Ελλάδας αλλά και ειδικότερα οι του Κιλκίς Σερρών δεν πηγαίνουν πια εκδρομές σχολικές για να μάθουν το συμβάν είναι το οτι το γεγονός σαν γεγονός αλλα και η θεόρατη κατασκευή των οχυρών είναι απο μόνη της μια ένεση εθνικής υπερηφάνειας και τόνωσης του ηθικού μας γιατί δείχνει οτι, αν θέλουμε και έχουμε άξιους ηγέτες η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλη.

                                                    Τχης (ΠΖ) Γώργιος Δουράτσος.

Ο παππούς ενός απο τα μέλη του Πυρήνα Κιλκίς ήταν ένας απο τους 14 πεσόντες Ήρωες της Μάχης των Οχυρών. ΔΝΕΑΣ ΜΠΙΚΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 06/04/1941

                Σε αυτό το μέρος λίγα χρόνια πρίν γράφτηκε μια χρυσή σελίδα στην ιστορία μας.

                     Φωτογραφίες απο το Οχυρό Ρούπελ όπως είναι σήμερα Ιούνιος του 2011
                                        Όλες οι εργασίες ανακατασκευής έγιναν το 1969 - 1972

                                                            Μέλη του Πυρήνας Κιλκίς

Τα οχυρά έφτιαξε ο Ιωάννης μεταξάς συνεχίζοντας το έργο του όταν έγινε πρωθυπουργός. Το όλο έργο χαρακτηρίζετε απο μια πρωτοφανή για τα τωρινά δεδομένα αξιοπιστία, αξιοκρατία, και αξιοπρέπεια. Δεν το έκαναν μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες ούτε με διαγωνισμούς και μειοδοσίες. Ο Μεταξάς που αντιλαμβανόταν οτι οι Βούλγαροι δεν είναι αδέρφια μας και με την πρώτη ευκαιρία θα μας έσφαζαν ξανά για να πάρουν την Μακεδονία μας ειδικά τώρα που ήταν και σύμμαχοι των νικητών έως τότε Γερμανών. Για να βουλώσουν μερικά στόματα που λένε οτι ο Μεταξάς βρέθηκε προ εκπλήξεως όταν μπήκαμε στην μάχη με τους Ιταλούς και Γερμανούς να πω οτι οι κύριες εργασίες άρχισαν το 1935 και διακόπηκαν το 41 μιας και εκτός της διασύνδεσης των πολυβολείων του Ρούπελ ήθελε να πετύχει και διασύνδεση των βασικών Οχυρών ( Μπέλες, Ρούπελ, Αγκίστρου κλπ...) Οι επιστήμονες που το σχεδίασαν ήταν απόφοιτοι αλλά και φοιτητές του εθνικού Μετσόβιου πολυτεχνείου, μέλη της ΕΟΝ όπου ταξίδεψαν σε όλη την Ευρώπη Ναζιστική ή μη και έλαβαν πληροφορίες για την βασική δομή και τις ανάγκες ενός τέτοιου έργου. Οι εργάτες που το έχτισαν, ήταν απο την Νότια Ελλάδα που ερχόταν στην περιοχή του Κιλκίς και των Σερρών με δεμένα τα μάτια για να μη μπορούν να αναγνωρίσουν την τοποθεσία που γίνονται τα έργα. Οι σήραγγες του Ρούπελ ΜΟΝΟ είναι περίπου 7 χλμ και είναι σε 3 επίπεδα με 14 εισόδους και εξόδους γνωστές. Τα μαγειρεία ήταν κατασκευασμένα έτσι ώστε οι μυρωδιές να φεύγουν έξω απο ένα σύστημα εξαερισμού με έξοδο περίπου 5 χιλιόμετρα νοτιότερα ώστε ο βαρδάρης να πηγαίνει τις μυρωδιές νότια στα μετόπισθεν και όχι βόρεια στους εχθρούς ώστε να μπορούν να αντιληφθούν την ύπαρξη τους. Η ροή του αέρα γινόταν με μηχανές που κινούσαν φτερωτές σε κομβικά σημεία των στοών( σήμερα χωρίς τις μηχανές και μέσα στο καλοκαίρι συνέχιζες να αισθάνεσαι την ροή του δροσερού αέρα που δεν αφήνει κανένα μέρος των στοών χωρίς φρέσκο αέρα). Η κάθε είσοδος είχε προβλεφθεί να αρχίζει με μια ευθεία 25 μέτρων περίπου που στο τέλος της είχε ένα πολυβόλο σε οπή στον τοίχο που ακόμα και ένας σύγχρονος σπρίντερ δεν θα μπορούσε να καλύψει δεχόμενος πυρά. Το σύνολο της δύναμης που μπορούσε να ζήσει μέσα στην στοά ήταν 1.600 άνδρες με κρεβάτια, τουαλέτες οπλισμό τροφή και νερό χωρίς κανένα πρόβλημα. Σε περίπτωση ανάγκης θα μπορούσε να διπλασιαστεί ο αριθμός και η δύναμη προσβολής του εχθρού μιας και μπορούσαν να βγουν τεράστιες δυνάμεις στρατιωτών απο διάφορες εξόδους σε ακτίνα 2.5 χλμ και να βρεθούν στα μετόπισθεν ανά πάσα στιγμή.
Ένα έργο που δείχνει ότι ο Μεταξάς προέβλεψε σωστά, σχεδίασε σωστά και έπραξε σωστά ότι έπρεπε για να μπορέσει να γίνει αυτό το τεράστιο έργο που κράτησε την πάνοπλη πολεμική μηχανή των Γερμανών και τους ανάγκασε να την περάσουν κάνοντας πάνω από 300 χλμ επιπλέον μέσω της Δοϊράνης.

ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ;

Εχθές 25 Ιουνίου 2011. Πραγματοποιήθηκε η μεγαλειώδης συγκέντρωση και πορεία του ΛΑΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ . Πλήθος κόσμου μαζί μας έδειξε πως, όχι μόνο δεν είναι κακό να δηλώνεις οτι είσαι Ελληνας εθνικιστής πατριώτης αλλά πρεπει να είσαι και υπερήφανος γιαυτό.
Σε όλες τις αναφορές που θα γίνουν στο διαδίκτυο θα έχουν φωτογραφίες δικές μας που θα δείχνουν και την ποσότητα αλλά κυρίως την ποιότητα των συναγωνιστών που με αυταπάρνηση περιφρούρησαν την εκδήλωση μας.
Λίγα μέτρα ποιο κάτω οι ''αγανακτισμένοι'' έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο με την αντισυγκέντρωση που έκαναν οι πληρωμένοι αντιεξουσιαστές!
Δεν έμειναν όμως αναπάντητες προκλήσεις αλλά και ύπουλες επιθέσεις.
Έτσι εγώ για αλλαγή θα βάλω μερικές άλλες φωτογραφίες. Έτσι για να μη πάει χαμένο το αίμα των πρακτόρων αναρχικούλιδων και για να δώσουμε την δική μας απάντηση στην ερώτηση :
ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ;
!!!ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΚΥΡΙΕΥΕΙ!!!

Υ.Γ Αν και σαν λαγοι εχετε ταχυτητα, καποιοι δεν μπορεσαν να φθασουν στις τρυπες τους.Ετσι....
Μετά απο αυτήν την επίθεση που κάναμε στους πολεμιστές αντιφαΧΑΧΑΧΑΧΑ....

 

κάποιοι έπρεπε να πάνε για σέρβις, μιας και είχαν διαρροή από παντού...

Αγρότες Τέλος.

Σαν πυρήνας Κιλκίς κυρίως ασχολούμαστε με εθνικά θέματα μιας και έχουμε σύνορα με τους Σκοπιανούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως οτι σαν Κιλκίς έχουμε και ένα μέρος απο τον κάμπο της Κεντρικής Μακεδονίας ο οποίος είναι συνέχεια του κάμπου των Γιαννιτσών. Η αγροτική παραγωγή του Κιλκίς ήταν απο τις μεγαλύτερες σε όλη την Ελλάδα με παραγωγή Σιτηρών, Αραβοσίτου(Καλαμπόκι), Καρπουζιών, Συσπόρου (βάμβακος), καπνών, λαχανικών, ακόμα και ξηρών καρπών στα βουνά με τα δάση από καστανιές και φουντουκιές. Η ένωση αγροτικών συνεταιρισμών του Κιλκίς διακινούσε τεράστιες ποσότητες αγροτικών προϊόντων καθώς και αλεύρων που στους ιδιόκτητους μύλους του παρασκεύαζε. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Χρόνια τώρα ο Αγρότης του Κιλκίς έχει βγει από την καλλιέργεια, λόγω των επιδοτήσεων. Ο τρόπος είναι απλός και αποτελεσματικός ενάντια στην Ελληνική αγροτική οικογένεια. Πήγαινε ο μεγαλοκαλλιεργιτής και έλεγε στον μικρό σε στρέμματα αγρότη. '' Δώσε μου τα χωράφια σου να τα καλλιεργήσω, να πάρω εγώ το προϊόν και εσύ εισπράττεις από την Ε.Ε την επιδότηση ανά στρέμμα, χωρίς να πατήσεις ούτε μια φορά στο χωράφι σου''. Με λίγα λόγια του πρότειναν ελαφρώς μειωμένο εισόδημα με ολική αφαίρεση της προσωπικής του εργασίας και ρίσκου καλλιέργειας. Μέχρι εδώ όλα ωραία. Ο αγρότης όμως αυτός, ο δυνατός σωματικά, μαθημένος στην δουλειά που έβαζε και τα παιδιά του να μάθουν τους τρόπους καλλιέργειας, με τα αγροτικά εργαλεία που από μόνα τους είναι μικρές ή και μεγάλες περιουσίες. Δεν υπάρχει πλέον. Ο αγρότης αυτός είναι πλέον παππούς που δεν μπορεί να αντέξει την αγροτική εργασία χωρίς βοήθεια αλλά και ξέμαθε απο την δουλεια μέσα στον ήλιο και το νυχτερινό ξύπνημα για πότισμα, ο γιος του που δεν έπαιρνε από γράμματα πήγε και αυτός στην πόλη να γίνει εργάτης και δεν έκατσε στο χωριό του. Τα εργαλεία καταστράφηκαν από την αχρηστία ή πουλήθηκαν. Η μόνη έννοια όλων είναι η επιδότηση απο την Ε.Ε. Ο μεγαλο καλλιεργιτής των 1000+ στρεμμάτων, αγόρασε εργαλεία και προσέλαβε εργάτες αλλοδαπούς, αγόρασε ακόμα και θεριστικές μηχανές, αντικατέστησε ακόμα και τους μεσίτες των αγροτικών προϊόντων και μιλάει απευθείας με τους χονδρέμπορους. Το 2013 η Κ.Α.Π (κοινή αγροτική πολιτική) λέει οτι οι επιδοτήσεις σταματούν. Θα περιμένει ο παππούς να χτυπήσει η πόρτα και να του πει ο μεγαλοκαλλιεργιτής '' Παππού, ήρθα και φέτος να πάρω τα χωράφια σου και κράτα την επιδότηση'' Η πόρτα όμως δεν θα χτυπάει, κανένας δεν θα τα θέλει τα χωράφια με ενοίκιο γιατί είχαν καλομάθει στα τσάμπα. Τότε θα πάει ο παππούς στον μεγαλοκαλλιεργιτή να τον παρακαλέσει και να πάρει την απάντηση '' Να νοικιάσω παππού δεν θέλω. Να αγοράσω όμως θέλω, αλλιώς καλλιέργησε τα μόνος σου, αν έχεις δύναμη, αν έχεις μάθει στα παιδιά σου να το κάνουν, αν σου έχουν μείνει εργαλεία και τότε μιας και εξαφάνισα και τους μεσιτάδες, τράβα βρες και που θα τα δώσεις'' Ο Όσβαλντ Σπέγκλερ λέει οτι η ιστορία δεν είναι γραμμική ούτε κλειστός κύκλος. Η ιστορία είναι σπειροειδής και επαναλαμβάνετε σε διαφορετικές χρονικές και κοινωνικές καταστάσεις που η κάθε εποχή έχει. Έτσι τα χωράφια θα τα πάρουν όλα οι μεγαλοκαλλιεργητές. Τον θερισμό θα τον κάνουν με δικές τους μηχανές. Το εμπόριο θα το κάνουν μόνοι τους. Τα παιδιά των παλαιών αγροτών μικρο καλλιεργητών θα μείνουν χωρίς δουλειά στην πόλη και θα επιστρέψουν στο χωριό και θα πάνε να δουλέψουν υπάλληλοι στα χωράφια που κάποτε ήταν της οικογένειας τους. Θα δουλεύουν υπό την επίβλεψη αλλά και το έλεος των νέων Τσιφλικάδων.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε οτι η εκκίνηση της οικονομίας πρέπει να γίνει απο την αρχή της και όχι απο το τέλος της. Η Αρχή είναι ο πρωτογενείς τομέας. Αγρότης,.Κτηνοτρόφος. Ψαράς. Πρέπει να παρατήσουμε τα μαγαζάκια που φυτοζωούν με την ελπίδα που μας δίνουν οτι με δάνειο στο δάνειο και χρέος στο χρέος, θα τα κρατήσουμε για μια καλύτερη οικονομική εποχή που θα μας δώσουν λεφτά και θα ήμαστε πλούσιοι με βάση του ηλίθιου Αμερικανικού ονείρου του οτι δούλεψε και κατανάλωσε και θα γίνεις και εσύ Κόκκαλης μια μέρα, αλλά μέχρι τότε μη μιλάς.
Επιστροφή στο χωριό και την καλλιέργεια της γης Τώρα ή δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία ούτε για εμάς ούτε για τα παιδιά μας.

Σαν πυρήνας Κιλκίς κυρίως ασχολούμαστε με εθνικά θέματα μιας και έχουμε σύνορα με τους Σκοπιανούς. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως οτι σαν Κιλκίς έχουμε και ένα μέρος απο τον κάμπο της Κεντρικής Μακεδονίας ο οποίος είναι συνέχεια του κάμπου των Γιαννιτσών. Η αγροτική παραγωγή του Κιλκίς ήταν απο τις μεγαλύτερες σε όλη την Ελλάδα με παραγωγή Σιτηρών, Αραβοσίτου(Καλαμπόκι), Καρπουζιών, Συσπόρου (βάμβακος), καπνών, λαχανικών, ακόμα και ξηρών καρπών στα βουνά με τα δάση από καστανιές και φουντουκιές. Η ένωση αγροτικών συνεταιρισμών του Κιλκίς διακινούσε τεράστιες ποσότητες αγροτικών προϊόντων καθώς και αλεύρων που στους ιδιόκτητους μύλους του παρασκεύαζε. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Χρόνια τώρα ο Αγρότης του Κιλκίς έχει βγει από την καλλιέργεια, λόγω των επιδοτήσεων. Ο τρόπος είναι απλός και αποτελεσματικός ενάντια στην Ελληνική αγροτική οικογένεια. Πήγαινε ο μεγαλοκαλλιεργιτής και έλεγε στον μικρό σε στρέμματα αγρότη. '' Δώσε μου τα χωράφια σου να τα καλλιεργήσω, να πάρω εγώ το προϊόν και εσύ εισπράττεις από την Ε.Ε την επιδότηση ανά στρέμμα, χωρίς να πατήσεις ούτε μια φορά στο χωράφι σου. Με λίγα λόγια του πρότειναν ελαφρώς μειωμένο εισόδημα με ολική αφαίρεση της προσωπικής του εργασίας και ρίσκου καλλιέργειας. Μέχρι εδώ όλα ωραία. Ο αγρότης όμως αυτός, ο δυνατός σωματικά, μαθημένος στην δουλειά που έβαζε και τα παιδιά του να μάθουν τους τρόπους καλλιέργειας, με τα αγροτικά εργαλεία που από μόνα τους είναι μικρές ή και μεγάλες περιουσίες. Δεν υπάρχει πλέον. Ο αγρότης αυτός είναι πλέον παππούς που δεν μπορεί να αντέξει την αγροτική εργασία χωρίς βοήθεια αλλά και ξέμαθε απο την δουλεια μέσα στον ήλιο και το νυχτερινό ξύπνημα για πότισμα, ο γιος του που δεν έπαιρνε από γράμματα πήγε και αυτός στην πόλη να γίνει εργάτης και δεν έκατσε στο χωριό του. Τα εργαλεία καταστράφηκαν από την αχρηστία ή πουλήθηκαν. Η μόνη έννοια όλων είναι η επιδότηση απο την Ε.Ε. Ο μεγαλο καλλιεργιτής των 1000+ στρεμμάτων, αγόρασε εργαλεία και προσέλαβε εργάτες αλλοδαπούς, αγόρασε ακόμα και θεριστικές μηχανές, αντικατέστησε ακόμα και τους μεσίτες των αγροτικών προϊόντων και μιλάει απευθείας με τους χονδρέμπορους. Το 2013 η Κ.Α.Π (κοινή αγροτική πολιτική) λέει οτι οι επιδοτήσεις σταματούν. Θα περιμένει ο παππούς να χτυπήσει η πόρτα και να του πει ο μεγαλοκαλλιεργιτής '' Παππού, ήρθα και φέτος να πάρω τα χωράφια σου και κράτα την επιδότηση'' Η πόρτα όμως δεν θα χτυπάει, κανένας δεν θα τα θέλει τα χωράφια με ενοίκιο γιατί είχαν καλομάθει στα τσάμπα. Τότε θα πάει ο παππούς στον μεγαλοκαλλιεργιτή να τον παρακαλέσει και να πάρει την απάντηση '' Να νοικιάσω παππού δεν θέλω. Να αγοράσω όμως θέλω, αλλιώς καλλιέργησε τα μόνος σου, αν έχεις δύναμη, αν έχεις μάθει στα παιδιά σου να το κάνουν, αν σου έχουν μείνει εργαλεία και τότε μιας και εξαφάνισα και τους μεσιτάδες, τράβα βρες και που θα τα δώσεις'' Ο Όσβαλντ Σπέγκλερ λέει οτι η ιστορία δεν είναι γραμμική ούτε κλειστός κύκλος. Η ιστορία είναι σπειροειδής και επαναλαμβάνετε σε διαφορετικές χρονικές και κοινωνικές καταστάσεις που η κάθε εποχή έχει. Έτσι τα χωράφια θα τα πάρουν όλα οι μεγαλοκαλλιεργητές. Τον θερισμό θα τον κάνουν με δικές τους μηχανές. Το εμπόριο θα το κάνουν μόνοι τους. Τα παιδιά των παλαιών αγροτών μικρο καλλιεργητών θα μείνουν χωρίς δουλειά στην πόλη και θα επιστρέψουν στο χωριό και θα πάνε να δουλέψουν υπάλληλοι στα χωράφια που κάποτε ήταν της οικογένειας τους. Θα δουλεύουν υπό την επίβλεψη αλλά και το έλεος των νέων Τσιφλικάδων.
Πρέπει όλοι να καταλάβουμε οτι η εκκίνηση της οικονομίας πρέπει να γίνει απο την αρχή της και όχι απο το τέλος της. Η Αρχή είναι ο πρωτογενης τομέας. Αγρότης,.Κτηνοτρόφος. Ψαράς. Πρέπει να παρατήσουμε τα μαγαζάκια που φυτοζωούν με την ελπίδα που μας δίνουν οτι με δάνειο στο δάνειο και χρέος στο χρέος, θα τα κρατήσουμε για μια καλύτερη οικονομική εποχή που θα μας δώσουν λεφτά και θα ήμαστε πλούσιοι με βάση του ηλίθιου Αμερικανικού ονείρου του οτι δούλεψε και κατανάλωσε και θα γίνεις και εσύ Κόκκαλης μια μέρα, αλλά μέχρι τότε μη μιλάς.
Επιστροφή στο χωριό και την καλλιέργεια της γης Τώρα ή δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία ούτε για εμάς ούτε για τα παιδιά μας.

”Η ιστορία του κόσμου μας, είναι γεμάτη από νίκες που πέτυχαν καλά οργανωμένες μειονότητες”

Περίμενα έναν μήνα, να δω αν θα αναφερθεί σε κάποιο απο τα ΜΜΕ κάτι που είπε ένας απο τους νέους ”σωτήρες” που μας έχουν φέρει. Ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης. Τον τελευταίο καιρό μας τον παρουσιάζουν σαν τον πατριώτη, που έχει φοβερές ιδέες και προτάσεις για την σωτηρία της Ελλάδα. Πρέπει να ήμαστε δυνατοί μας λέει, να εξορύξουμε τον ορυκτό μας πλούτο. Πρέπει να ήμαστε σκληροί στα εθνικά μας θέματα λέει. Ποιος; Ο Σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης. Το όνομα αυτό, σαν γνωστό να ακούγετε, δεν μπορεί να μη το θυμάται κανένας από τους μεγαλοδημοσιογράφους τιμητές Του. Ο πατέρας του, πρωθυπουργός διορισμένος από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο δεν ήταν; Τι έγινε; Τόσο κοντή είναι η μνήμη μερικών δημοκρατοφρουρών; Γιατί τέτοια προώθηση τους τελευταίους μήνες;

Είναι σωστός πολιτικά και η γνώμη του μετράει θα πουν κάποιοι. Ωραία τότε θα πιαστώ και εγώ από μια φράση του στην τηλεοπτική συνέντευξη  με γνωστό δημοσιογράφο εδώ και έναν μήνα.
”Η ιστορία του κόσμου μας, είναι γεμάτη από νίκες που πέτυχαν καλά οργανωμένες μειονότητες” είπε ο Σερ… Αυτό είναι! Η επιτομή του αγώνα μας. Δεν έχει σημασία αν ήμαστε 10.000 και πλέον σε μια πορεία στο κέντρο της Αθήνας και τα ΜΜΕ θεωρούν ότι ήμαστε λίγοι για να μας δείξουν. Ακόμα δεν έχει σημασία αν θα μπορέσουμε να γίνουμε πλειοψηφία ποτέ. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία σε έναν ιδεολογικό αγώνα ή στην μετεξέλιξη του όποια και αν είναι αυτή. Σημασία έχει η οργάνωση.

Σημασία έχει ο Λυκούργος να έχει γράψει τους νόμους Του και οι Λεωνίδες και Αλέξανδροι να ηγούνται στρατιώτες που να πέφτουν στην μάχη, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.

ΧΡΗΣΤΟΣ Χ
ΠΥΡΗΝΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΙΛΚΙΣ

25 ΙΟΥΝΙΟΥ – ΑΓΑΛΜΑ Μ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΙΛΚΙΣ ανακοινώνει οτι στις 25 Ιουνίου 2011 στις 5 το απόγευμα θα ξεκινήσει λεωφορείο για το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Θεσσαλονίκη, όπου θα γίνει εκδήλωση – τελετή μνήμης, προς τιμήν του Μεγάλου στρατηλάτη της Ελλάδας και της Μακεδονίας μας ειδικότερα.
Η συμμετοχή επιτρέπετε μόνο σε Ελληνες που είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους ανεξάρτητα με το τι ψήφιζαν σε όλη τους την ζωή.
Η επιστροφή θα γίνει την ίδια ημέρα στις 11 το βράδυ. Το κόστος μετάβασης και επιστροφής θα είναι περίπου στα 10 ευρώ. Δεν πρέπει κανένας να λείπει από την μεγαλύτερη εκδήλωση που γίνετε στην βόρεια Ελλάδα και στην Θεσσαλονίκη από Ελληνες εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Πρέπει η συμμετοχή μας σαν ΚΙΛΚΙΣ να είναι μεγάλη και μαζική.
Πρέπει να δείξουμε ότι οι φύλακες των συνόρων της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ από τους κατ επάγγελμα σφετεριστές της ιστορίας μας και γνώσην έχουν αλλά και την θέληση και την δύναμη να σταθούν αντάξιοι της αρχαίας και νεότερης ιστορίας των προγόνων τους που με το αίμα τους υπερασπίστηκαν την ελευθερία της ιερής γης της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.
Δεν έχει σημασία αν οι πολιτικοί του διεφθαρμένου κράτους μας έχουν απογοητεύσει, δεν έχει σημασία αν οι ίδιοι φυγομαχήσουν σε μια δύσκολη κατάσταση.
Εμείς πρέπει να σταθούμε και να δώσουμε τον αγώνα μας, όπως κάναμε πάντα.
Ο αγώνας άλλωστε από αρχαιοτάτων χρόνων δινόταν Υπέρ Βωμών και Εστιών!!!

ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ