5 Φεβ 2011

Ο θρίαμβος της θέλησης μας

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς μας το ότι το κίνημα μας δέχεται έναν πόλεμο από όλες τις πλευρές. Μπορείς εύκολα να καταλάβεις ότι η προβολή μας από εφημερίδες ραδιόφωνα και τηλεόραση είναι σχεδόν μηδενική, και λέω σχεδόν και όχι παντελώς μιας και υπάρχουν συχνά αρνητικές γεμάτο λάσπη και κακεντρέχεια αναφορές σε πράξεις που κάναμε και απαξιώνουν ή σε πράξεις που δεν κάναμε και μας τις φορτώνουν. Μέσα στα ΜΜΕ που αναφέρω φυσικά είναι και τα ΄΄ πατριωτικά ΄΄  αυτοαποκαλούμενα μέσα που είναι οι μεγαλύτεροι ουσιαστικά πολέμιοι μας.
Έτσι κάνουμε πορεία 10.000 και πλέον εθνικιστές στους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας, ακόμα και μπροστά από τα βασιλικά ανάκτορα (τα λένε βουλή τα τελευταία χρόνια, άλλα το νόημα ύπαρξης τους είναι το ίδιο, απλά τώρα κανονίζουν τις μπίζνες τους 3-4 και όχι μια οικογένεια γαλαζοαίματων) και κανένα μέσο δεν δείχνει το ότι το κέντρο καθάρισε για μερικές ώρες από την βρωμιά και τον κίνδυνο των ασιατών και μη εποίκων, οι αστυνομικοί δεν κάνουν τις μαγκιές που έκαναν πριν μερικές ημέρες αντιλαμβανόμενοι ότι δεν τους παίρνει, ούτε τους πολίτες που μας βλέπουν και μπαίνουν στην πορεία μας και ενώνουν την φωνή τους στα συνθήματα μας.  Το μόνο που δείχνουν, είναι την προσυγκέντρωση μας σε φωτογραφία, 3 ώρες πριν την συγκέντρωση και ένας τίτλος περί επεισοδίων.
Δείχνουν ακόμα επί 2 ημέρες τον εκλεγμένο σύμβουλο μας στον δήμο της Αθήνας να χαιρετάει αρχαιοελληνικά κοροϊδεύοντας κάτι γελοία ανθρωπάκια εκλεγμένα αντισυνταγματικά από αλλοδαπούς, νομίζοντας ότι αυτή η ΄΄ αρνητική ΄΄ προβολή κατ αυτούς θα μας κάμψει ή θα μας δυσαρεστήσει γιατί μας χαρακτηρίζει ως ακροδεξιούς, ναζί, φασίστες, εθνικιστές.
Από όλα τα παραπάνω, ένα συμπέρασμα βγαίνει συναγωνιστές.
Η πλάνη που τους έχει σκεπάσει, από τον ιδεολογικά ΄΄ εύκολο ΄΄  μανδύα του ποιο  ανελεύθερου καθεστώτος που άνθρωπος επινόησε, την Δημοκρατία, τους έχει τυφλώσει.
Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι όσο ποιο πολύ πυρώνεις το ατσάλι ρίχνοντας το στην φωτιά, όσο ποιο πολύ το σφυρηλατείς χτυπώντας το μεταξύ σφύρας και άκμονος, δεν το συνθλίβεις αλλά το ανορθώνεις ποιοτικά και το κάνεις ακόμα ποιο δυνατό, ακόμα ποιο άτρωτο... Το κάνεις αθάνατο.
ΣΑΝ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΘΑ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΕΙ!