Εχθές ο Πυρήνας μας συμμετείχε στην συγκέντρωση και πορεία
που έγινε στην Θεσσαλονίκη και η οποία άρχισε με προσυγκέντρωση
στην πλατεία έναντι των γραφείων μας.
Η πορεία πέρασε απο την παραλιακή και ανέβηκε την Αριστοτέλους η οποία
ήταν γεμάτη από κόσμο και οι 250 και πλέον συναγωνιστές
που έδωσαν το παρών έκαναν τα συνθήματα μας να αντηχούν
στα γύρω κτήρια της κατάμεστης πλατείας.
Ο κόσμος ήταν πολύ δεκτικός στα έντυπα και τα συνθήματα μας
και πολύ συχνά ακούγαμε το ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ...
Η πορεία μας πέρασε όλη την Τσιμισκή και κατέληξε στον
τόπο της προγραμματισμένης συγκέντρωσης μας, την πλατεία Σιδηροδρομικού σταθμού.
Λίγη ώρα νωρίτερα οι γνωστοί ''μαχητές'' αναρχικοί είχαν
καταλάβει την πλατεία,(με το μυαλό τους) για όσο δηλαδή
η αστυνομία με 6 και πλέον διμοιρίες και καμιά 50 μοτοσυκλετιστές
μας απαγόρευαν να πλησιάσουμε την πλατεία.
Όταν είδαν ότι δεν μπορούν να μας το επιβάλουν,
κάποιος καλοθελητής ενημέρωσε τους ''μαχητές'' με αποτέλεσμα να θυμηθούν ότι έχουν δουλειές και να την κάνουν ΟΛΟΙ
με ελαφρά αλλά ταχύτατα λαγουδίσια πηδηματάκια.
Μερικούς που έχασαν τον δρόμο τους, η περιφρούρηση μας
τους έβαλε στον σωστό δρόμο και τους ξελάφρωσε και απο αρκετές
τσάντες με πραγματάκια, και μια ΑΛΒΑΝΙΚΗ!!! σημαία
που είχαν μαζί τους η οποία όμως δυστυχώς είχε μηχανισμό
αυτοκαταστροφής και μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε στάχτη στα χέρια μας.
Η αστυνομία για μια ακόμα φορά έκανε πολύ καλά το έργο της,
προστάτευσε τους αναρχικούς με απειλές προς εμάς
για το ότι αν πάμε θα μας συλλάβουν, αλλά και με συνεχείς
ενημερώσεις προς αυτούς για το που ήμαστε και πότε
φθάνουμε στην πλατεία.
Η νύχτα τελικά ήταν ήρεμη και έτσι ακούστηκαν ακόμα καλύτερα οι φωνές μας.
Δεν δώσαμε το δικαίωμα σε κανέναν να μας αγγίξει νομικά η όχι,
αλλά αγγίξαμε πολλές καρδιές Ελλήνων που τους βλέπαμε
να λάμπει το βλέμμα τους όταν διαπίστωναν ότι επιτέλους υπάρχουν
και πορείες που δεν λένε αλληλεγγύη στους μετανάστες, αλλά
''ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΑΤΗ''
που έγινε στην Θεσσαλονίκη και η οποία άρχισε με προσυγκέντρωση
στην πλατεία έναντι των γραφείων μας.
Η πορεία πέρασε απο την παραλιακή και ανέβηκε την Αριστοτέλους η οποία
ήταν γεμάτη από κόσμο και οι 250 και πλέον συναγωνιστές
που έδωσαν το παρών έκαναν τα συνθήματα μας να αντηχούν
στα γύρω κτήρια της κατάμεστης πλατείας.
Ο κόσμος ήταν πολύ δεκτικός στα έντυπα και τα συνθήματα μας
και πολύ συχνά ακούγαμε το ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ...
Η πορεία μας πέρασε όλη την Τσιμισκή και κατέληξε στον
τόπο της προγραμματισμένης συγκέντρωσης μας, την πλατεία Σιδηροδρομικού σταθμού.
Λίγη ώρα νωρίτερα οι γνωστοί ''μαχητές'' αναρχικοί είχαν
καταλάβει την πλατεία,(με το μυαλό τους) για όσο δηλαδή
η αστυνομία με 6 και πλέον διμοιρίες και καμιά 50 μοτοσυκλετιστές
μας απαγόρευαν να πλησιάσουμε την πλατεία.
Όταν είδαν ότι δεν μπορούν να μας το επιβάλουν,
κάποιος καλοθελητής ενημέρωσε τους ''μαχητές'' με αποτέλεσμα να θυμηθούν ότι έχουν δουλειές και να την κάνουν ΟΛΟΙ
με ελαφρά αλλά ταχύτατα λαγουδίσια πηδηματάκια.
Μερικούς που έχασαν τον δρόμο τους, η περιφρούρηση μας
τους έβαλε στον σωστό δρόμο και τους ξελάφρωσε και απο αρκετές
τσάντες με πραγματάκια, και μια ΑΛΒΑΝΙΚΗ!!! σημαία
που είχαν μαζί τους η οποία όμως δυστυχώς είχε μηχανισμό
αυτοκαταστροφής και μέσα σε δευτερόλεπτα έγινε στάχτη στα χέρια μας.
Η αστυνομία για μια ακόμα φορά έκανε πολύ καλά το έργο της,
προστάτευσε τους αναρχικούς με απειλές προς εμάς
για το ότι αν πάμε θα μας συλλάβουν, αλλά και με συνεχείς
ενημερώσεις προς αυτούς για το που ήμαστε και πότε
φθάνουμε στην πλατεία.
Η νύχτα τελικά ήταν ήρεμη και έτσι ακούστηκαν ακόμα καλύτερα οι φωνές μας.
Δεν δώσαμε το δικαίωμα σε κανέναν να μας αγγίξει νομικά η όχι,
αλλά αγγίξαμε πολλές καρδιές Ελλήνων που τους βλέπαμε
να λάμπει το βλέμμα τους όταν διαπίστωναν ότι επιτέλους υπάρχουν
και πορείες που δεν λένε αλληλεγγύη στους μετανάστες, αλλά
''ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΡΓΑΤΗ''
